Liber,  Caput

 1    I,      XV|        memoriam fas est apud te laudare & tueri. Quod si armis meis &
 2    I,   XVIII|       sub populo liceret regnum laudare quam nunc plebis aut procerum
 3   II,      IV| gratulatione ingeminat, ea ipsa laudare incipit & mirari quae antea
 4   II,    XIII|    amabat Poliarchum audebatque laudare nondum publice restitutum.
 5  III,       V|        vulgaria quaedam effatus laudare deinde ipsius filium coepit,
 6  III,    XIII|         parcebat tantum iuvenem laudare Dunalbius. Omnes eius virtutes
 7  III,    XVII|      has vires aut continentiam laudare. Satis erit si apud te,
 8   IV,      II|    factum est ut hominem possim laudare, ille est, Domine, quem
 9   IV,      IX|    indolem atque formam impense laudare; eum denique a parentibus
10   IV,     XII|   quamquam grave est praesentem laudare, dicam tamen quod non potest
11    V,      II|     armorum intentio. Nunc ille laudare, nunc acuere suorum studia,
12    V,       V|       Gobryas discessit, & ipsa laudare impense inter muliebres
13    V,     XII|    irascimur, cum quid in socio laudare aut ferre non possumus.