Liber,  Caput

 1    I,       I|            praedae cupiditas tanti facinoris audaciam nefariis fecisset.
 2    I,       X|       experta suspicioni ignobilis facinoris non patebat. Cleobulo quidem
 3    I,      XX|         Regem, ubi licebit, illius facinoris vindicem fore aut cessantem
 4   II,       I|           Quippe nec in dividendis facinoris praemiis unquam convenient,
 5   II,      VI|           essent: "Ipsa exsors est facinoris, inquit, quod eum e Sicilia
 6   II,       X|      aliquot illic insontes vestri facinoris infamia laborent." Neque
 7   II,       X|      infamia inutilis frustratique facinoris vel de iniusta suspicione;
 8   II,     XIV|            scelere lacessivit, cum facinoris pretium crucem tulit, famamque,
 9   II,      XV|       posse non contigit39. Hos id facinoris si admisisse constet, nemo
10  III,    XXIV|          narrantem interdum vicini facinoris cura trahebat, relictoque
11   IV,     III| spectaculum coëgit. Mox de obscura facinoris causa variae & interdum
12    V,     VII|      necessitatis ingenium ad novi facinoris pericula incertum coëgit:
13    V,     XII|         pretio invitat ad opulenti facinoris audaciam. Hinc iisdem ducentibus