Liber,  Caput

 1    I,      XV|  status, quis impetus esset anxia contemplatione quaerebat.
 2   II,      IV| paulatim & oblectatione iam anxia ad earum rerum imagines
 3   II,      XI|     faciebat gratiorem. Non anxia arte quaesitus erat decor.
 4  III,      IX|    pietatem laudavit.~ ~2. "Anxia, inquit, eram. Nam neque
 5  III,      XV|    promisit.~ ~5. Post haec anxia deliberatione versantibus
 6   IV,       V|  modestiae tuae esset." Cum anxia virgo se deliberaturam referret: "
 7   IV,    VIII|     saepissime excaecant ut anxia & superstitiosa saevitia
 8   IV,       X|    infirmitas adhuc dubia & anxia vota pulsabat. Tum praesides
 9    V,       V|    adhuc tamen de Poliarcho anxia erat. Ardebat praeterea
10    V,    VIII|  coniiciens, & verita nimis anxia & indecenti cura exquirere.
11    V,       X|     quisve inciperet vana & anxia pensitatione libratum est, &
12    V,     XVI|   eam aditus fuit, quamquam anxia & salutis incerta saepissime
13    V,     XIX| ingenia. Nunc quid opus est anxia eloquentia commendare deorum