Liber,  Caput

 1    I,    XVII|       ab averso Rege ratus de supplicio suo agi. Nec defuêre qui
 2   II,       I|   caesos & reum clam exemptum supplicio; iamque securum in Italia,
 3   II,     III| peccavit in foedera, & ipsius supplicio qui te contemnunt vel odêre
 4   II,     III|  tumultu capi & perduellionum supplicio tolli non poterit. Poliarchum
 5   II,     XIV|   flagitio quaerebat, invenit supplicio? Ceteros omitto quibus levius
 6   II,      XV|    veneficii convictos idoneo supplicio cicuta conficeret. Illic
 7   II,     XXI|        aut quorum egestas pro supplicio metuebat inopem pacem. Interim
 8  III,       I|      victoria. Tanto invidiae supplicio incubantem adivit Meleander,
 9  III,    XXII|    turbantes, saltem si brevi supplicio contenti mulctatos dimitterent.
10   IV,     XIX|       decimi cuiusque expiari supplicio. Eadem Reginae severitas
11   IV,     XIX| consumpsisset in illo timendi supplicio, nec differri amplius posset
12    V,       I|  nullique adeunda virescunt~ ~Supplicio nemorum late convexa piorum,~ ~