Liber,  Caput

 1   II,     XIX|         ignava pugnandi mens; nunc senem & patrem filiae cura ad
 2   II,      XX| Familiarissimum habebat ex Liguria senem, cui commissus puer fuerat &
 3  III,       I|           circa illum erant, Regem senem in hoc robur valuisse credebant, &
 4  III,     III|            dolore conficiam patrem senem. Ergo vel in praedam nata
 5  III,       V|        mentionem, quod maxime apud senem valiturum sperabat.~ ~4.
 6  III,       V|       venisse. At ille rem urgere, senem ambire, dicere suam vitam
 7  III,      IX|            limina admitti. Nudum & senem etiamque consopitum quam
 8  III,   XXIII|     petuntur?~ ~Ah potius revocate senem sceptrumque parenti~ ~Reddite.
 9   IV,      II|       osculabatur, nunc ea arte in senem respiciebat ut iam facillimi
10    V,     XII|    conspectu unum ex illis, magnae senem maiestatis, omnem eiusmodi
11    V,     XII|   populares mei estis." Paenitebat senem mystam quod subito & improviso
12    V,   XVIII|          faciam. Tum malignum hunc senem, hanc larvam, hanc fabulam