Liber,  Caput

 1    I,       X|         vindicaturos. Nam & ubi incolumis ad iudicium venisset, multa
 2   II,     XVI|    propitiati ad se transirent. Incolumis esset exercitus. Vires,
 3   II,    XVII|         ut caperetur aut abiret incolumis. Contigit ergo ut sospes
 4  III,      II|         Donec vivet, donec erit incolumis, quid me calamitosam existimem?
 5  III,    VIII|       nisi beneficio fugae esse incolumis. Praesentarium erit exitium
 6  III,     XII|      iuverant Meleandrum, & quo incolumis esset Argenis beneficium
 7  III,      XV|        Siciliam rediisti? Tu es incolumis? Praesentem te conspicor?
 8  III,     XVI| felicitatis novae exemplo esset incolumis? O Selenissa! Sed an vera
 9   IV,       V|        valeas. Nam ut sis illic incolumis, certe perire hic incipis
10    V,   XVIII|       per mea meorumque vulnera incolumis? Patebam incautus venenis;
11    V,   XVIII|      milites; possem haec tecta incolumis in hostium capita effundere.
12    V,     XIX|         In partu iam laboro nec incolumis, nisi dolores fallunt, enitar.