Liber,  Caput

 1    I,      II|       Africa tanti candoris vultum afferret. Non reflexa tumuerant labra,
 2    I,    VIII|          Sed ille esse arcana quae afferret respondit, quibus publicum
 3    I,      XV|      iurare Arsidam vera esse quae afferret. Ille venturum quoque Poliarchum
 4    I,     XIX|       gnarus quanti gaudii chartam afferret, nihil ad omnes questus,
 5   II,      IX|           exacta nox esset diesque afferret tristiora, capillos deponimus
 6   II,      XV|            minis tentatus quicquam afferret (neque poterat) quo Lycogenis
 7   II,     XIX| circumdatus. Sed quis esset quidve afferret non fassus Timonidi, cum
 8   II,      XX|       invenit quo prius beneficium afferret quam posceret."~ ~8. Sub
 9  III,      IX|     ambigere non sinebat quin vera afferret, neglegi poterat, rursusque
10   IV,   XIIII|        ambigue percunctabatur quid afferret aut a quo veniret. Sed Arsidas
11   IV,     XXI|            Itaque indicem, si vera afferret, sperare praemia imperavit, &
12    V,    XIII|        decurrit. Iamque satis quid afferret perplexo anheloque gaudio