Liber,  Caput

 1    I,      VI|         maiores mei, inquit, non in viae tantum & fugae commoditatem
 2    I,     VII|           receptus est, lapidem quo viae aditus celabatur reductis
 3   II,      IV|       duceret orbis,~ ~Expers saepe viae, saepe alti pondere currus~ ~
 4   II,      IX|           itinere turbae versarent. Viae ratio & fortuna haec fuit.
 5   II,     XVI|          neglecta; infidae euntibus viae; domus, vicique passim,
 6  III,     XIV|            debeant, quod molliveris viae speciem, quam ad vitia ducentem
 7  III,    XVII|          usurus iam forsitan multum viae processisset. Primumque
 8   IV,      VI|     excessero, quam multa longioris viae commenta sunt? Negotia,
 9   IV,      IX| proficiscere. Nam facile aliquid in viae causam effinxeris. Voluptatem
10    V,     VII|        sisti meo casu. Si dabis qui viae duces sint, has statim per
11    V,     VII|         celerrima sibi & illi, quem viae ducem assumperat, iumenta