Liber,  Caput

 1    I,     XIV| rebusque maturum disciplinis ac solertia implevit. Cumque accederet
 2    I,     XIV|   prudentiae incerta laboransve solertia.~ ~4. Incaluerat multitudo
 3   II,     VII|         mandata exsecutus nec a solertia nec a fortuna aberravit.
 4   II,       X|   mentiri quam Regi tam infanda solertia. Haec & similia animo versanti
 5   II,      XV|         Et quidni existimes vel solertia sua vel proditione tuorum
 6   II,    XVII|     diligentia aut furis ipsius solertia fuit, ut ille caperetur
 7  III,      IV| prudentum, quos multos habemus, solertia, digna orbi imminere, his
 8  III,       V|       esse amorem non proderit. Solertia opus est nobis. Nam si Archombrotum
 9  III,      VI|       eduxêre, & nos non minori solertia deiiciemus. Olim enim aut
10  III,     XIV|       Omnes de sacrilega poetae solertia praedam his carminibus auspicantis
11  III,     XXV|           Sardi fortasse aliqua solertia nocturnum facinus ita ordinavissent,