Liber,  Caput

 1    I,     XII| fortuna tulisset curiosos, in proximos campos sui oris securus
 2    I,     XIV|     numina negarent, sanguine proximos iisdem moribus in suavitatem
 3   II,     XIX|       honeste cadere expetens proximos advocat. Iis monstrat terribilem
 4   II,      XX|   invehi morituros. Itaque ad proximos ita locutus fertur: "Hic
 5  III,      II|    uncis sunt dimissi, qui in proximos gurgites foveasque insepultos
 6  III,      VI| urgentibus morbi stimulis, in proximos furunt. Nec se priorem excusare
 7   IV,    XXII|     in dedecus suum accipiens proximos cum ira & imperio rogavit
 8    V,       I|     hi lacrimas mittebant, hi proximos amplectebantur. Deciderunt &
 9    V,     VII|      huic intulit. Dimitte ad proximos portus qui nuntient ne ullus
10    V,      IX|  urgente. Toto deinde itinere proximos de Regina, de patriae rebus, &
11    V,       X|  caecavit." Sub haec Gallorum proximos ipsa advocat subridensque: "