Liber,  Caput

 1    I,       X|         meminisse iniuriarum ullove iudicio quidquid per hos tumultus
 2    I,      XI|            enim vel lui vel purgari iudicio adeo mos est; ut ipsum Martem
 3    I,   XVIII|           merito vel publicae famae iudicio probis viris aut laboriosis
 4    I,      XX|   Consurrexitque propere suo quoque iudicio merito castigatus. At non
 5   II,      XV|            movit ut nihil expectato iudicio a plerisque lapidatio urgeretur.
 6  III,      IV|        aestimentur quam ex populari iudicio, nihil mirum si consuetudo &
 7  III,    XVIX|             suo quemque quam alieno iudicio esse felicem!) quaerebat
 8   IV,      II|             ut iam facillimi patris iudicio innocens esset. Illum tamen
 9   IV,      VI| conscientiae terrore afflictam, suo iudicio manuque periisse, ut vidistis.9
10   IV,     XII|         incerta sum, Domine, an tuo iudicio crimen sit quod tanquam
11   IV,   XVIII|             Demus praeterea populum iudicio non carere & principe iustam