Liber,  Caput

 1    I,     VII|       rogaretque suis verbis ne indigna calamitate iacentem adire
 2    I,       X|     Argenidem interim dolor per indigna & horrenda consilia ducebat.~ ~
 3    I,      XI|    aliud quaerendum, Poliarche. Indigna est, ut se hodie habet,
 4    I,     XII|   Tartara, seu pacem, seu bella indigna iuberet.~ ~Nec mora, mentitis
 5    I,    XVII|      professus est. Vestis erat indigna Poliarcho, sed facile credidimus
 6   II,      VI|        sic iuberet. Quae ametur indigna est vel praestantissimum
 7   II,      XX|       Nisi forte aut illa amari indigna est aut solus es oculatus.
 8  III,      IX|     Concutiebat animum meum tam indigna calamitas. Iubeo itaque
 9  III,    XVIX| perierat. Nec sordida sacra aut indigna sceptro erant, quibus manus
10    V,       X|   maxime cum nec pudenda aut te indigna sint quae retices, & haec
11    V,    XIII|         Quam omnia fastigio tuo indigna?" Simul repugnantis genua