Liber,  Caput

 1   IV,    XVII|        7. Adeo haec laeta vox Hyanisbae & proceribus fuit, ut in
 2   IV,      XX|   intra vallum, ipse breviter Hyanisbae collocutus non mansit in
 3   IV,     XXI|        Non enim Argenidi, non Hyanisbae Radirobanes pepercerat,
 4   IV,     XXI| iuvenculae principis haereret Hyanisbae. Ut puellam fefellisset,
 5   IV,     XXI|     Poliarchus, nec iam magis Hyanisbae quam sibi gesturus hoc in
 6    V,       I|     advexerat, memor tamen in Hyanisbae aula celebres esse sibique,
 7    V,       I|      sollicitari. Neque tamen Hyanisbae persuasum est ut abiret.
 8    V,       X|    materia rixabantur. Rediit Hyanisbae animus ad haec verba ut
 9    V,       X|     His ita compositis deinde Hyanisbae difficillimum fuit a iuvenibus
10    V,     XII|   contione proclamat se matri Hyanisbae quaesiise Sardiniam; id
11    V,      XV|   Forsitan ille, dicebat, non Hyanisbae sed mihi pugnavit, nec iuvari