Liber,  Caput

 1    I,      VI|     plurimum & fontium destituta solatio. Itaque quamquam ad Poliarchum
 2    I,     XVI| Poliarchi, Arsida, res non minus solatio videbatur quam spe carere.
 3    I,     XVI|    tandem quid debeat Poliarcho. Solatio erit, si nos perditos dii
 4   IV,      IX|      implere avidum pectus eodem solatio possit. Nam quod aliquando
 5   IV,   XIIII|          seu vere seu necessario solatio aegras mentes refectura.~ ~
 6   IV,     XIX|         suorum castra erant. Sed solatio fuit quod prima nox ingruebat,
 7    V,      IV|     exercitum. Sed parumper huic solatio innixa rursus consuetudine
 8    V,     VII|      vivere & quidem a se victum solatio erat. At quid in Archombrotum
 9    V,     VII|       sed perfunctus tuae mortis solatio. Defuncti quoque pugnabimus.
10    V,      IX|         indignam utroque orbaret solatio? Sed multo acrius fortunae