Liber,  Caput

 1   II,     III|        ut non ostenderet suum sensum ne praeiudicio illo periret
 2   II,     VII|       aderat), in hunc maxime sensum rescripsit: nihil consultius
 3   II,      XV| regias causas solebat in hunc sensum locutus est: scire populum
 4  III,       V|    aversam. Quippe antea eius sensum exploraverat, non dubius
 5  III,    XVIX|      contionem populo in hunc sensum locutus est: scire iam eos
 6  III,    XXII|   faciendi exuunt humanitatis sensum, aut potius miserum esse
 7   IV,    VIII|      Quem Reginae tunc fuisse sensum existimas? Pariendi angustiae
 8   IV,      XI|   praeterea erat inter gaudii sensum porrectior, quae omnia recentis
 9   IV,    XVII|        3. Conscriptam in hunc sensum epistolam servo cum traderet,
10    V,       V|  Arsidas in certissimi gaudii sensum, adeo ut & Mauros & qui