Liber,  Caput

 1    I,       V|     cetera quae egerebantur nulla ruina sequeretur. Rursusque non
 2   II,       X|         navigii fuerunt, ex cuius ruina profugerant. Inde mitius
 3   II,    XVII|           Cum quis vero aedificii ruina obruitur--an quia erat in
 4  III,       I|         Nullis in miseris casibus ruina pepercit; Radirobanes fugienti
 5  III,      VI|         servent animos ac denique ruina immerentum exsatient. Eo
 6  III,      XI|    deperit, & is furor nisi magna ruina premi non potest. Utinam
 7  III,     XII|       nocere fortuna in aemulorum ruina decernit perire, Arsidas
 8  III,     XXI|          praestantius volebant ex ruina resurgere. Namque Corinthii,
 9   IV,      IV| multitudinis peccato audacia, nec ruina partium expectata, prope
10   IV,    XVII|         nobilissimam virginem una ruina perdat? Avertant Caelites