Liber,  Caput

 1  III,     III|         manus damus? Mors ultimum remedium erit & quod nunquam effugiet.
 2  III,      IV|      Acerbius mehercule ipso malo remedium. Deos & fata spero, postquam
 3  III,      IV|         audi. Unum sit paenitenti remedium si supplicet, si supercilium
 4  III,      XV| succederet, utilitatis in ea mala remedium. Sed timebat Argenis iniquiorem
 5  III,      XV|      sciebat pervulgatum hoc esse remedium & nullam amantium fabulam
 6  III,    XXIV|         petere ex sali iactatione remedium, primo mane ad naves lectica
 7   IV,      IV|   Pacandis tot motibus id restare remedium. Iamque non generum modo
 8   IV,       V|          id etiam in scelera esse remedium." Pensare deinde sollicite
 9   IV,      VI|        ideo arbitror, quia eam in remedium poposcit. Scias enim (quod
10    V,     XIV|  insidiantur, ingensque in cuncta remedium est a nostra disciplina,