Liber,  Caput

 1   II,     III|         sensum ne praeiudicio illo periret libertas sentire timentium
 2   II,       X|     corripiunt. At ne frustra quid periret, scrutari coeperunt si quid
 3   II,     XIV|         omiserim." Sic effatus, ne periret is calor quem dii eius animo
 4   II,    XXII|         esse corpus humanum. Ac ne periret mensura, priusquam inter
 5  III,    VIII|            quid illi de hereditate periret, in quam fratre meque sublatis
 6  III,      IX|            Et in tanta celebritate periret arcanum quod apud nos sic
 7   IV,     XIX| iactantibus, nec dubitantibus quin periret. Iamque illum non vivere
 8   IV,    XXII|     missile alterum. Id ne frustra periret diu armorum aditus oculis
 9    V,     VII|         attritu venustas artificii periret; pauci in fundo resederant
10    V,      XV|        putabam quam si Radirobanes periret. Cumulaverunt beneficium