Liber,  Caput

 1    I,     XIV|           faciles, si fallere aut nocere voluissent. Sed si fugisset
 2    I,   XVIII|     negotiis saepe publicis rebus nocere. (Quid enim sic ad hominum
 3   II,     VII|      venenum non ad tactum statim nocere. Admonituros autem ipsos
 4  III,     III| suavissimum, amorem. Nec tam sibi nocere fortunam arbitrabatur quam
 5  III,     XII|      tristis aut cui adhuc posset nocere fortuna in aemulorum ruina
 6  III,   XXIII|         At ille Radirobani quaqua nocere pium existimans turbare
 7  III,     XXV|       regiam; quicquid morarentur nocere Argenidi. Ita loquentem
 8   IV,      II|       Incertum est, inquit, utrum nocere voluerit. Certum autem nos
 9   IV,      IV|         tamen hic agitur non quid nocere arma mortalibus, sed ecquod
10   IV,      IV|          resides & veluti oblitos nocere humores? Atqui illis paene