Liber,  Caput

 1  ded         |       vix mihi habeo fidem de annorum tuorum paucitate. Nam verae
 2    I,   XVIII| deinde vix multorum felicitas annorum sarciverit. Tunc utique
 3  III,      VI|       Haec munera si paucorum annorum faceres, ô Rex, non illis
 4  III,    XXII|     satis ostio evolvemus tot annorum incrementa? Abiiciendae
 5   IV,      IV|     discordiae arserunt. Quot annorum stipendia, quae aluissent
 6   IV,      IX|       Sed illorum simplicitas annorum, longae curae aut prudentiae
 7   IV,     XII|        ulciscere una hora tot annorum audaciam. Quod si te patientiae
 8   IV,     XVI|      ausus in viros experiri; annorum plurium pacem nihil laesum (
 9    V,     XIX|  Regum preces.~ ~4d. Postquam annorum viginti trium fuit, apud
10    V,      XX|    vel ignobilem commendaret, annorum plus minus viginti. Si solida