Liber,  Caput

1   II,    VIII|     adversus principem timorque supplicii utilissima mutatione sequetur."~ ~
2  III,     III|       Radirobanes irasci, nimia supplicii solatia forent tantum Regem
3  III,    XXII| laesisse praeter infamiam genus supplicii excipiat, cuius timor apud
4   IV,     III|    possit diis libari. Neque ex supplicii atrocitate quod in me constituo,
5   IV,     III|     credidit de Selenissa satis supplicii nondum habere seu potius
6   IV,       V|      Parenti meo ignosce. Satis supplicii fuerit quod illicito meae
7   IV,      VI|     erit quam huic a proditione supplicii. Spectat ad finem negotium.
8    V,     III|       fiant, at hoc ipsum nimis supplicii mihi erit, posse contingere."
9    V,    XIII|    odisti&emdash;quid vis ultra supplicii? Regnum amisi nec repeto;