Liber,  Caput

1    I,     VII|   iracundiae questibusve in illa solitudine indulserit, illinc intellegas
2   II,      XI| pulcherrimo situ ab cogitationum solitudine nonnihil Poliarchum deduxerat.
3   II,      XI|      animi voluptatem, sed ut in solitudine maerori liberius vacaret.
4   II,    XVII|          Saturnum acri & molesta solitudine contemplantes. Eiusmodi
5   II,    XXII|          subeo terram, frigore & solitudine grave aliquid inspirantem.
6  III,      IV|          Vivamne ferae instar in solitudine? An potius novis hominibus
7  III,    XVIX| frequentiae esse securam quae in solitudine prope perierat. Nec sordida
8  III,    XXIV|        qui aperiret: ut satis ex solitudine constaret, aegrum ipsius
9   IV,     XIX|   fugiebat, quid erat aliud quam solitudine suspiciosa se prodere?~ ~