Liber,  Caput

1    I,       X|         lamentari indignum exitum sociorum, ita meam fidem appellare,
2   II,       V|          si semel tuta esset. Sed sociorum utique magis quam civium
3   II,      IX|          Poliarcho. Nautam igitur sociorum fata deflentem, ut natassent,
4   II,       X| sceleratos pugnam. Et hi certatim sociorum vincula solverunt, ut iam
5   II,      XV| constantiae, nec suum abnuens nec sociorum crimen, donec adeo Oloodemi
6  III,     XVI|         subite calentem vestrorum sociorum sanguine ensem, heu mea
7   IV,     XIX|            Longius remotos terror sociorum in vesaniam abstulit. Equi
8    V,     XIV|  rursusque non hostium magis quam sociorum cruore mihi parandam? Cui
9    V,     XIV|         ipsi certius vacent. Nunc sociorum Regum amicos largitione