Liber,  Caput

1    I,    XIII|     immerentes, ita aequissimos puto qui non dignantur suis praeconiis
2   II,       V|   quietem possunt pati, non hos puto ullis motibus sollicitandos.
3   II,       X|      reddi divitias aequissimum puto & vos quoque (nefarii!)
4  III,     VII|        Equidem veneficio factum puto, et mehercules si virginis
5  III,     XIV|        ego lacrimis dignissimos puto, nisi superessent his domesticorum
6   IV,      IV|       Atqui illis paene similes puto qui placidis rebus quaerunt
7   IV,      VI| missionem nondum iustam ac nec, puto, ignominiosam promerito?
8   IV,    XVII|        qui litteras attulerat: "Puto, inquit, satis tibi a filio
9   IV,    XVII|        hoc satis imperatum tibi puto. Indolem novi quam non potes