Liber,  Caput

1  III,       V|            Uterque furioso timore plurima fingens improvisos aspectus
2  III,      VI|      opibus impotens sperare a te plurima debeat & nil possit extorquere.
3  III,      XV| sententiam concessum est, uterque plurima monere & hortari. Quaerere
4  III,      XV|     falleret, interitus monebat. "Plurima, inquit, Poliarche, in te
5   IV,      II|       innocens esset. Illum tamen plurima turbabant: necessariae in
6   IV,     III|    levissimo iuveni fiderem & per plurima vitia mihi suspecto? Huius
7   IV,    XIII|        illudente24 oculos pietate plurima ex vultu illius naturam
8    V,     XIV|        litoris spatia se iungere, plurima & saepe eadem monens, nec
9    V,     XIX|     Archombrotum sermone traducto plurima quoque in eo mirabantur.