Liber,  Caput

1    I,       V|       opem & mentem sibi atque patrono inter silentium compellans.~ ~
2    I,    VIII|    salutemque obiter ferens de patrono protinus quaerit. Sed ille
3    I,    VIII|        adhaeret. Ille tibi aut patrono meo suspectus esse non meruit."~ ~
4   II,       X|    quoque unius Gelanorus sese patrono applicuit. Tum iuncto ne
5   II,       X|  sentiebant libertatem, sibi & patrono sine exceptione gratulabantur.
6   II,    XVII|       Mercurio (scilicet furum patrono) eumque contexerat. Aegre
7   II,   XVIII|      speraveris, si de ista re patrono indicium feceris, clam me
8  III,    XXII| amplius (quod & lege definies) patrono debebit. Et iam inde ab
9  III,    XXII|      dederit cadat; accipienti patrono imperetur a foro exilium.