Liber,  Caput

1    I,       V| tantum, at semper meminisse iniuriae." Nihil referebat Gelanorus,
2   II,     VII|    confessionem mercedemque iniuriae, tibi misit. Hanc tu cave
3   II,   XVIII|    redimendae quam timebant iniuriae mittunt.~ ~2. Inde ad graviora
4  III,      XV|   cessaret Argenis, ultorem iniuriae se promisit.~ ~5. Post haec
5   IV,       I|     prior idipsum illatione iniuriae feceris. Ex his tamen quae
6   IV,      II|   accusationem expavit, sed iniuriae impatiens flagrantibus oculis
7   IV,     XII|     ante peccaverit, sed vi iniuriae cladisque quae instabat
8    V,     XIV|     despicere, nullam ferre iniuriae imaginem, & assensu eorum
9    V,     XIV|   culpa oriri possunt novae iniuriae, neque istis comprehensae