Liber,  Caput

1    I,       V|        gemitus tenens deflebat fortunas Poliarchi: neque se enim
2    I,       V|        Poliarchum genus suum & fortunas omissa simulatione detegere.
3   II,      XI| cariorem habuerat; illic filii fortunas sciebat inesse; nec de diis
4  III,     III|       consultius, quam ut suas fortunas atque vota apud Meleandrum
5  III,      IV|        credidisti, confugiunt. Fortunas populi deflent; exanimati
6  III,   XVIII|  felicem, mea Argenis, si tuas fortunas licuisset agnoscere, scivissesque
7   IV,      IV|  semper sint quibus Reges suas fortunas tradent! Quamquam nec illum
8   IV,       V|    erit. Superest ut tuas mihi fortunas familiarius iam prodas spondeasque
9   IV,     XII|  deflere deinde apud Timandram fortunas suas coepit. Illa nihil