Liber,  Caput

1    I,      IX|         mater, inquit, cur a tantis doloribus vetas abire? An Poliarchum,
2    I,      XI|       Archombrotus, fictisque probe doloribus vocem suam & vultum mutavit.
3    I,      XX|        fuerant, lacerabant diductum doloribus pectus. Omnes Argenidis
4  III,      II|         extinxerat, nunc concedebat doloribus, nunc redibat in spem ac
5  III,      XV|            Nimis heu! potes ex tuis doloribus aestimare quam sollicitos
6  III,     XXV|         nimia sese oneranti alienis doloribus. Isque iam non de Argenide
7   IV,    VIII|    angustiae erant; foetum quem tot doloribus matres emunt pro munere
8    V,      IV|             suspenso iuveni suisque doloribus nimia contemplatione indulgenti
9    V,      XI| periculosiora neglectum adeo magnis doloribus incensum est ut adhuc imbecillibus