Liber,  Caput

1    I,       X|        Selenissam Meleander, quod aegritudinis genus & num primum filiam
2    I,      XX|   lacrimas.~ ~6. Neque tunc minus aegritudinis aut tumultus in Poliarcho
3   II,    VIII|          conscius esset, tam vano aegritudinis mendacio Regi fuisse illusurum?
4  III,      IX|      tanti est oblivisci parumper aegritudinis meae, dum miserrimae Theocrines
5  III,     XXV|          moxque negare ullum sibi aegritudinis vestigium liquere. Ergo
6   IV,      II| ostenditque epistolam, in alienae aegritudinis spe propemodum suae oblitus.
7   IV,      IV|   infundunt sollictantque sopitas aegritudinis causas, nec tempore ullo
8    V,       I|         sopori medius inter omnes aegritudinis summae notas. Gemitum tamen
9    V,     XIX|   Poliarcho iam aemulationis, iam aegritudinis oblito iucundissimum erat