Liber,  Caput

1    I,     III|        his porro admonentur qui longius colunt, donec totam insulam
2    I,      XX|     principem concurrerunt. Qui longius stabant, ipsa ignoratione
3   II,      XI|      fastigia elatae. Si oculos longius mitteres, mons Atlas, inculta
4  III,     VII|         aemulatione suarum quae longius sagittis progrederetur,
5  III,      XV| quotidie mortis stare, quae non longius abest quam foedera illa
6  III,   XVIII|     coëgerat, venationis specie longius profectus venit ad arcem
7   IV,     XIX|    belluas satis erat ad fugam. Longius remotos terror sociorum
8    V,       I|   iuvenisque diuque senescet.~ ~Longius indulgent Parcae. Dabit