Liber,  Caput

1   II,       V| quaerit sibi incrementa, sed iurgio, rixa, tumultu sua facinora
2   II,    XVII|      Quidni hunc veteratorum iurgio premam, ô Rex, qui in te
3   II,      XX|     aliquandiu tenuit, donec iurgio cum fortuna restituto inter
4  III,      II|    se nunc deiecta, nunc cum iurgio alloquebatur: "Malim ego,
5  III,    XVIX|     ne tamen nihil profuturo iurgio me illis committerem: " '
6  III,     XXI|    se addixit. Sed me deinde iurgio premit. " 'Nam cur, inquit,
7  III,     XXV|      loquentem prior medicus iurgio adortus est, non passus
8    V,       X|   Pollicere mihi modo hanc a iurgio armisque continentiam, ô