Liber,  Caput

1    I,    VIII|     spectaculo recedere, cui furiose indignari inceperat. Igitur devotis
2   II,     XIV|       laedentur, nec cuiquam licebit indignari, nisi qui vexata flagitia
3  III,     XIV| recordationem insulsae superbiae vel indignari audent quod eiusmodi auxiliatori
4  III,     XIV|              fraudis neque principes indignari quod sibi tam procaciter
5   IV,      II|       caveret, haud obscure audebant indignari, adeo ut impetus iuvenilis
6   IV,    XIII|          donec visus est Astioristes indignari tanto tempore constare victoriam.
7    V,      VI|          pretiosum vas perire: "Noli indignari, inquit Iuba. In singulas
8    V,     XIV|              in quo ei impune liceat indignari querique de fatis, hunc