Liber,  Caput

1    I,       I|         cui loquerentur vacavit cogitare. Tunc igitur alterius forma
2    I,      II|        est. Quamquam tamen male cogitare Lycogenem constabat, ius
3    I,   XVIII|       Altiora deinde assuescunt cogitare, regnoque tanquam liberorum
4   II,       I|         postquam digressi sunt, cogitare acriter coepit a qua muliere
5   II,      VI| portenderit! Hei mihi! Quod vix cogitare sustineo num haec benevolentiae
6   II,      XX|         innumera, incertus quid cogitare aut unde dolere inciperet
7  III,      VI|        Rex cum audisset hoc eos cogitare: "Peto, inquit, an Hyperephanii
8    V,      IV|        ac etiam (fas sit tacite cogitare) non ignobili fortitudinis