bold = Main text
    Liber,  Caput     grey = Comment text

  1 Vita             |          nomen eius pervulgatum est. Rex Iacobus ipse Beniaminum
  2  ded             |          Latinis ante viso, LUDOVICE Rex Christianissime, ut faveas
  3  ded             |     mersissent.~ ~Magnae hae quidem, Rex Christianissime, pace belloque
  4  ded             |       arctius liber, Christianissime Rex, a Tua Maiestate expectat
  5    I,      II    |           fefellit pro amico. Dumque Rex animum curis exoneratum
  6    I,      II    |            Animos maxime dabat, quod Rex filiae, quam unicam habet,
  7    I,      II    |            pugnamque poscebat. Neque Rex certamen detractavit & ipse
  8    I,      II    |            si me iuvenem externumque Rex (ut solet) tantis consiliis
  9    I,     III    |             Quorum nunc opera maxime Rex est usus, ne indecore cum
 10    I,      VI(15)|              Licentius turbae fiunt; Rex ipse vellicatur & sub alieno
 11    I,      VI(15)|              esse fatale ut postquam Rex summo illi fastigio quemquam
 12    I,      VI    |         Meleander probissimi ingenii Rex est, & iste nec fidem deseruit,
 13    I,    VIII    |           latrocinarentur impune? Et Rex in hostes quam in suos pronior
 14    I,    VIII    |             colligebat miles vasa, & Rex dum apta itineri hora esset
 15    I,    VIII    |    Poliarchus." Ad haec verba haesit Rex incertissima mente perculsus.
 16    I,    VIII    |        iniuriam non premebant. Illos Rex diligentissima memoria distinguebat
 17    I,       X    |             portam. Haud procul erat Rex, qui ad genua accedentem
 18    I,       X    | frequentissimae instabant, indulsit. Rex eam bono animo esse iubet:
 19    I,       X    |    Salutantium supplicumque concursu Rex obsessus paulisper in atrio
 20    I,       X    |         Argenis cladis admonita, dum Rex cunctaretur in obviis, solitario
 21    I,       X    |       Meleandro perstiterant. Laetus Rex hoc secreto & ab his quoque
 22    I,       X    |           summa haec erat: Meleander Rex Siciliam pleno iure obtineto.
 23    I,       X    |             in Palladis sacrario (id Rex sanctissimum habebat) iureiurando
 24    I,       X    |            videretur, esse venturum. Rex ei renuntiari iubet id magnopere
 25    I,       X    |          Rector aut urbi, quamcunque Rex iniisset, & fidem per haec
 26    I,       X    |       incorruptam praestiterat. Huic rex quae videbantur imperavit24:
 27    I,      XI    |              esse sacer Siciliae. An Rex de Meleandro Cercyon aut
 28    I,      XV    |            exorsus est: "Absit omen, Rex, quod reus tuos oculos primum
 29    I,      XV    |       crediderim. Quantum intellego, Rex, nemo tuis rebus Poliarcho
 30    I,      XV    |        dicentem. Utque desiit loqui, Rex primum gratias egit quod
 31    I,      XV    |              deinde in amplexum (nam Rex summa de eo augurabatur),
 32    I,     XVI    |             inter iocos sermo esset, Rex ipse coniecit, praeter vultum &
 33    I,     XVI    |         imbuendum animum trado." Tum Rex: "Immo expecta donec magis
 34    I,     XVI    |                ipsa secuta est.~ ~3. Rex tunc forte erat in hortis, &
 35    I,    XVII    |        veniam passis manibus petens. Rex iam hilarior ecquid peccavisset
 36    I,    XVII    |            Omnibus in risum effusis, Rex ab Eurymede petiit haec
 37    I,    XVII    |            agros demisi. Hunc autem, Rex, tibi en sisto. Quod videbitur,
 38    I,    XVII    |            Heraleon: "Quid te autem, Rex, ut fugere me cogeres? Ex
 39    I,    XVII    |             arcis ad conclave in quo Rex erat tumentem deduxêre.~ ~
 40    I,    XVII    |             pauca vestigia fuit, tum Rex subito porrectissima fronte
 41    I,   XVIII    |         civium improbitas donec ille Rex adoleverit, sed dum simplex &
 42    I,      XX    |            adigeretur. Ergo Lycogeni Rex iurabit? Ergo ad necessitatem
 43    I,      XX    |         futurum stabile quod coactus Rex cum cive pepigisset. Nam
 44    I,      XX    |             eo portendi quod stratus Rex ad Lycogenis pedes erat?
 45    I,      XX    |              comparavit. Iamque hinc Rex, inde Lycogenes, mediam
 46    I,      XX    |           tam subito ferre. Haerebat Rex tot ominibus aeger & praeter
 47    I,      XX    |              hostia fuit, cuius exta Rex simul & Lycogenes tenuerunt.
 48    I,      XX    |         amicis sinceri vultus erant. Rex tamen, ut oportuit, animi
 49   II,       I    |         patientes regnare precario." Rex indole supra muliebrem erecta
 50   II,       I    |            coniectura minuerat.~ ~5. Rex uni Argenidi consilia aperuit:
 51   II,       I    |        coepit a qua muliere timendum Rex monstrasset, quaeve secum
 52   II,      II    |    perveniebat ad humeros. Nec minus Rex laborabat sua vestigia obfirmare.
 53   II,     III    |     hostilium virium esse constabat. Rex quamquam consilii iam certus,
 54   II,     III    |   reverentiam expertaeque prudentiae Rex Cleobulum dicere iussit.~ ~
 55   II,     III    |               inquit, agendum est, ô Rex, aut expectandum tanquam
 56   II,     III    |             eo potissimum laeta quod Rex illum avide audiebat. Itaque
 57   II,     III    |       Poliarchum. De Arsidae fide, ô Rex, non dubitas, & fortasse
 58   II,     III    |           ambitu senserunt.~ ~6. Tum Rex: "Diis, inquit, res nostras
 59   II,     III    |          constitutis rebus consilium Rex dimisit, omnibus quae sciebant
 60   II,      VI    |              huic furtivae legationi Rex destinat. Hoc ita constituto
 61   II,     VII    |            quod femina viro donaret. Rex antea, cum illam mercator
 62   II,     VII    |        miraretur confestim hanc emi, Rex talos poposcit & cum Argenide
 63   II,     VII    |         ingenio ornata. Sed postquam Rex armillam tali aerarii tempore
 64   II,     VII    |              vitalia pervasuram. Sin Rex eam dedisset Argenidi, rem
 65   II,    VIII    |            esse nec aëris patientem. Rex haud dubius morbum fingi;
 66   II,    VIII    |     aspiciemus. Videte quid sentiam. Rex hominem rursus accersat.
 67   II,    VIII    |      Cleobulus. Et ex illa sententia Rex postridie ad Lycogenem scripsit,
 68   II,    VIII    |          Eristhenes uteretur. Laetus Rex quod eorum furtiva discessio
 69   II,    VIII    |           Sed parcimus illis~ ~Quos, Rex saeve, tenes. Hi sunt tua
 70   II,     XII    |     praecipuo, qui eodem tempore quo rex Iuba morbo extinctus praegnantem
 71   II,     XII    |             quid de supellectili sua Rex constituisset: an illa publicata &
 72   II,     XIV    |             libera manu stylum. Quid Rex offenderit describam, &
 73   II,      XV    |           salvere te maxime iubet, ô Rex, & has litteras a Lycogene
 74   II,      XV    |              qua diligenter perlecta Rex novitate infamiae motus
 75   II,      XV    |             aut Poliarchum scire. Et Rex ad illum: "Neque ipse, Gelanore,
 76   II,      XV    |              si quid eiusmodi moliri Rex vellet, se ad ea exploranda
 77   II,      XV    |          Lycogenis ad Poliarchum iis Rex tradit, ad quas illi cum
 78   II,      XV    |             coniicienti fides sit, ô Rex, nisi ad Lycogenem sociosque
 79   II,      XV    |            suffragio non damnentur." Rex Cleobulum quae solerter
 80   II,      XV    |         quamquam Epeirctanis civibus Rex fidebat, tamen ad reorum
 81   II,      XV    |       populum quanta ipsius caritate Rex flagret; nec Regem vicissim
 82   II,     XVI    |                Capitulum XVI~ ~1. At Rex gnarus quam gravis immineret
 83   II,     XVI    |           cum ad eum comprehendendum Rex misit non defuerunt ex coniuratis
 84   II,     XVI    |     exercitui ad aras sistuntur. Tum Rex & in orbem ipse se egit
 85   II,    XVII    |             Archombrotum, per quem & Rex in spem plus quam oraculi
 86   II,    XVII    |            spiritus ad vaticinium, ô Rex, agit quem fatidici de hiatibus
 87   II,    XVII    |         veteratorum iurgio premam, ô Rex, qui in te sibi plus iuris
 88   II,    XVII    |           pugnam tum silentium tuum, Rex, tum ipsius in me obtutus
 89   II,    XVII    |              Sed video te fatigatum, Rex, ad Cleobulum respicere,
 90   II,    XVII    |             accipies." "Immo, inquit Rex, sed strictim de his edissere."
 91   II,    XVII    |        Denique si potes explorare an Rex de hostibus triumphaturus
 92   II,    XVII    |        crediturus. Tibi autem tantus Rex crediturus summis in rebus
 93   II,    XVII    |             Aemonis rubentem.~ ~Quid Rex cogitet aut dei minentur,~ ~
 94   II,   XVIII    |            Plura dicturum Nicopompum Rex Cleobulo innixus destituit.
 95   II,   XVIII    |             mole in Regem contendit. Rex contra promovit ad ignobilem
 96   II,   XVIII    |    Archombroti sermonibus institutus Rex indonatum ac nec saltem
 97   II,   XVIII    |            Argenidi quam inclementer Rex dixisset Poliarcho. At illa
 98   II,     XIX    |             civiliter elata.~ ~2. Et Rex quidem tot curis insomnis
 99   II,     XIX    |              3. Nec diu secum exegit Rex qui homines aut unde venirent.
100   II,     XIX    |            annis & virtute ferventem Rex iussit digniora discrimina
101   II,     XIX    |    Radirobanes Sardiniae & Balearium Rex, inquit, hanc tibi hospiti
102   II,     XIX    |          Rursus praeco: "Agnoscisne, Rex, hospitium?" ait. Et Rege
103   II,     XIX    |            adornasse. "Nam &, inquit Rex, meo patri multa ut scitis
104   II,     XIX    |          Meleandrum amor? Fallor aut Rex iuvenis &, ut audio, in
105   II,     XIX    |              praeter bellicam famam, Rex, nuptias filiae tuae tanquam
106   II,      XX    |       instruerent. Tranquillis rebus Rex tuta litora in ea circumvehi
107   II,      XX    |      praesidebant laetitia. Cum vero Rex ad portum descendit, acclamationibus
108   II,      XX    |          pretiosissima erant induti. Rex quoque frequenti in Liguriam
109   II,     XXI    |       postquam habuit qui audirent: "Rex furoris praeteriti, inquit,
110   II,     XXI    |            hoc facinore non metuo, ô Rex. Abscedo enim ab adulterina
111   II,     XXI    |       officium redeo omnium primus." Rex paucis collaudatum monitumque,
112  III,       I    |           interritus: "Si pateris, ô Rex, ego hac nocte tuo periculo
113  III,       I    |     procinctu. At ille Eurymedi: "Si Rex cum suis advenerit, inquit,
114  III,       I    |            Lycogenem & cui fidere, ô Rex, possis. Pari exitio ceteri
115  III,       I    |     persequendo hoste reciperent. Et Rex, quamquam peracto iam bello,
116  III,       I    |           quae cetera Phoebus.~ ~12. Rex quamquam occupatus dum mane
117  III,      II    |         gratis rem palam celebraret. Rex inter suavissimi amoris
118  III,      II    |          atroci horridoque silentio. Rex denique ad maximam pyram
119  III,      II    |        solatia manes sodalium, donec Rex abominatus crudeles inferias
120  III,     III    |           Iamque omnibus praeparatis Rex cum suis Epeircten redire
121  III,     III    |         prodigiis. Inter hanc pompam Rex ad portam urbis pervenit,
122  III,     III    |           tecum armata sedebit.~ ~4. Rex a porta processit in editum
123  III,      IV    |   dignarentur: "Satis est, inquit, ô Rex, si minari perseveres ostentesque
124  III,      IV    |             Ipsis quoque consules, ô Rex, si efficies ut timore aut10
125  III,      IV    |      Quamquam recenti memoria tenes, Rex, quid hae possint factiones,
126  III,      IV    |              7. "Temnimur interim, ô Rex, et si quid in vicinos minaris,
127  III,      IV    |            Cleobulus: "Faveo tibi, ô Rex, id est, proceres -- quantum
128  III,      IV    |         inhumana ratione. Luceant, ô Rex, dum meminerint cui Soli
129  III,      IV    |       suspectos habere aequum est, ô Rex, & si anxie pro cognatis
130  III,      IV    |              aut plecti. Duo sunt, ô Rex, quibus proceres in te armantur
131  III,       V    |       secreto colloqui velle. Statim Rex cum eo secedit in porticum.
132  III,      VI    |             fore cognoverant. Quippe Rex cum audisset hoc eos cogitare: "
133  III,      VI    |              dicentis orationem tunc Rex Sardiniae intervertit, quam
134  III,      VI    |       Cleobulus, quae, Sapientissime Rex, saepe dequestus es. Primum,
135  III,      VI    |      munitiones intellegas non tibi, Rex, asserere oppida in quorum
136  III,      VI    |         oratio: " 'Trade compedes, ô Rex, quibus obnoxium arci oppidum
137  III,      VI    |      sublatis, in tua suaque fide, ô Rex, statuent sibi praesidium &
138  III,      VI    |              illa aetas tantum sibi, Rex, placeat. Maiores nostri
139  III,      VI    |          paucorum annorum faceres, ô Rex, non illis coalesceret inveterata
140  III,      VI    |                  8. "Diu est, inquit Rex, ex quo mecum haec omnia
141  III,     VII    |             anus: "Gaudeo, inquit, ô Rex, locum hic esse obiurgandi
142  III,     VII    |           matris admovisti."~ ~2. Et Rex: "Parva haec, inquit, existima,
143  III,     VII    |              tu mihi de Archombroto, Rex? Erras, Optime, erras."
144  III,     VII    |           hunc morbum Aesculapius, ô Rex. Vide tamen ne exitio meo
145  III,     VII    |       Siciliam exercuerunt. Nam quod Rex Meleander tantum feminam
146  III,     VII    |         turrium altitudo firmaverat. Rex Argenidem suam cum virginibus
147  III,     VII    |           habuisset infantiam, adhuc Rex illam custodiam commendavit
148  III,     VII    |    vigilabant.~ ~7. "Si mihi credis, Rex, non prorsus haec erat iniucunda
149  III,     VII    |            indolem tuae Argenidis, ô Rex. His studiis exigebat adolescentiam
150  III,    VIII    |           maiestate tamque concinna, Rex, rursusque ea maestitiae
151  III,    VIII    |              tradit, quas hic vides, Rex. Has enim ex secretissima
152  III,      IX    |                  Ne feceris, inquam, Rex. Proderet supplicem tua
153  III,      IX    |     Lycogenes. Impatiens artis30 qua Rex Argenidem servabat, utrique
154  III,      IX    |          essent, eximiam latere; ubi Rex ad invisendam filiam secessisset,
155  III,      IX    |              Quid enim si quaerendus Rex in vasta domo erit? Aut
156  III,       X    |             tam aurium usum. Solebat Rex, cum ad filiam veniret,
157  III,       X    |             ego: " 'Fabulis, inquam, Rex, quas impendio depereunt.' " '
158  III,       X    |       memorare. Inter illos sermones Rex paulatim insinuato sopore
159  III,       X    |       extorquet. Eadem celeritate, ô Rex (citius enim quam haec loquor
160  III,     XII    |             pependit. Sed iam fertur Rex Syracusas commigraturus,
161  III,     XII    |          unde in Siciliam advenisset Rex Sardiniae: "Nescis ergo,
162  III,    XIII    |          ineptiis ridere. Nam & ille Rex superbissimae erat inter
163  III,     XIV    |          distinguunt quibus se ipsum Rex maculat, ab iis quibus perdit
164  III,     XIV    |          sumus supplicibus rursusque Rex nobis in cuius est manu
165  III,     XVI    |          Selenissa: "Diis litavisti, Rex, nisi me eloquentem faciam
166  III,     XVI    |           proclamasset (adhuc timeo, Rex), aliquid supra mortalem
167  III,     XVI    |        adoriuntur. Excitatus tumultu Rex, ubi viros (haud assuetum
168  III,     XVI    |       patienter aspexisse. Sed: " 'O Rex sanctissime, inquit, quamdiu
169  III,     XVI    |              Tum anus: "Tu ita me, ô Rex, atque ita te iuvet Argenis,
170  III,     XVI    |              redeo, si salutem tuam, Rex, amas, intra hanc sedem
171  III,    XVII    |          animum tuum. Nam quae a me, Rex, audies, nisi esses constantissimus,
172  III,    XVII    |               Ex animo tuo perpende, Rex, quales ambae fuerimus.
173  III,    XVII    |        oculis victricem requirebant. Rex quoque advocari illam iussit, &
174  III,   XVIII    |           ceterique quorum consiliis Rex praecipue fidit per cursores
175  III,   XVIII    |           captivo habendam dimissis, Rex ita circumstantes affatus
176  III,   XVIII    |                2. "Haesit aliquantum Rex, ut ex fronte coniiciebamus,
177  III,   XVIII    |              hac fabula mirabar quod Rex tam facile deam fecisset.
178  III,   XVIII    |             mihi excussit nuntiatum, Rex, tuae maiestatis periculum,
179  III,   XVIII    |         donec satis adorata Minerva, Rex ad consilium super45 atrocitate
180  III,   XVIII    |           erant, obiicere. Fateor, ô Rex, sublevabam virginis pudorem,
181  III,    XVIX    |        residere. His ergo expectatis Rex ad templum progreditur,
182  III,    XVIX    |             nuptias.'~ ~2. "Postquam Rex dicere cessavit Argenis
183  III,    XVIX    |              Circa augures erant. Et Rex candidam vestem tenens,
184  III,    XVIX    |         liceret ad virtutem erudiri. Rex qui saepe Theocrinem non
185  III,    XVIX    |          virtus explicuit. (Ignosce, Rex, si coram te Poliarchum
186  III,      XX    |    Expectaris ab Argenide, inquit, ô Rex. Nescio quid eius consilium
187  III,      XX    |              expectari. "Ille est, ô Rex (ne immerito Archombrotum
188  III,      XX    |           cum suo promisso fraudatus Rex inspiceret in illam, verita
189  III,      XX    |      perditam velim." Ita obstinatam Rex dimisit certus ipsi, ut
190  III,     XXI    |           ista tempora non quaerunt. Rex est; armatus est; habet
191  III,    XXII    |      inveniunt.~ ~2. Misertus suorum Rex Cleobulo curam dedit ut
192  III,    XXII    |            Ne putes levia haec esse, Rex, quibus levari Sicilia optat.
193  III,    XXII    |       pereunt litigantes -- magna, ô Rex, in insontes inopesque iniuria.
194  III,    XXII    |      percelli exitiale interdum est, Rex tantae salutis novitatem
195  III,   XXIII    |           maxime postquam indignatus Rex per portam solio proximam
196  III,    XXIV    |              arena & obiter quicquid Rex iusserit ad vos feram. Ite
197  III,     XXV    |               Vultum, inquit, fingo, Rex, disparem rebus quas affero,
198  III,     XXV    |            refelli. "Placide, inquit Rex, & tanquam obambulans tentorio
199  III,     XXV    |             violare erubuit Sardorum Rex, & utcunque finito tumultu
200   IV,       I    |               inquit, & hic tamen, ô Rex, moraris fortitudine tua
201   IV,       I    |           videre cuius manu & opibus Rex es, at humanius dimitti
202   IV,      II    |  Archombrotum abstulerit: "Sentio, ô Rex, me simul & Radirobanem
203   IV,      II    |             dissidere Siciliam. Ipse Rex suos metus excusavit Archombroto:
204   IV,      II    |              Timonidem illic legatum Rex dixerat, cum Radirobanis
205   IV,      II    |             omnium animos suspendit. Rex intromitti eum iussit cumque
206   IV,      II    |            credebant quo filiam unam Rex communicaret. Varia itaque
207   IV,     III    |              est quae dicere possum, Rex, nihil mea alumna sanctius &
208   IV,     III    |             pollicitatione suspensus Rex propere ergo imperat ire
209   IV,     III    |      excusare non possum; forsitan & Rex praetextu alio explebit
210   IV,     III    |             ferat ad dominum. Iussit Rex eos ad se properanter transmitterem."~ ~
211   IV,     III    |             periculosae coniecturae. Rex quidem caede audita vehementer
212   IV,     III    |       Ceterum prohiberi multitudinem Rex iussit. Sepultumque deinde
213   IV,     III    |              offensum. Quod postquam Rex probavit, Eurymedes vocatum
214   IV,      IV    |          regiones sortiantur, in quo Rex erit. Nam civibus illis
215   IV,      IV    |              ordines ducat nisi quem Rex ipse delegerit. Bis mille
216   IV,      IV(7) |              1659, 1664b, 1673 (i.e. Rex loquitur)~ ~
217   IV,       V    |            Deliberabis autem, inquit Rex, an factura sis officium
218   IV,       V    |             geminasti beneficia tua, Rex, passus ab eo te coli cuius
219   IV,       V    |       inspicere."~ ~5. Ita loquentem Rex novo gaudio commotus amplectitur
220   IV,       V    |              adorare: "Atqui, inquit Rex, non leviori pretio te mihi
221   IV,       V    |          Archombroto autem praecipit Rex ne eo die rem vulgaret,
222   IV,       V    |     recessurum asseruit.~ ~8. Nondum Rex Argenidem monuerat quem
223   IV,       V    |             menses suffecerint." Tum Rex paene non dubius quin filia
224   IV,       V    |              libertatem. At laetiora Rex cogitans, illius verba acceperat
225   IV,       X    |              a matre nuncupatum. Sed Rex Aneroëstus dono eorum qui
226   IV,      XI    |             vim subitae tempestatis. Rex Aneroëstus missis ad nos
227   IV,     XII    |              quo tutissime munimento Rex cum sua Timandra teneretur,
228   IV,     XII    |         Lacessitus indignissima voce Rex tunc quidem tenuit iram,
229   IV,     XII    |          mecum quoque te obruas.' At Rex diis superis manibusque
230   IV,     XII    |          emdash;qui premendus est, ô Rex, aut accipiendus in dominum.
231   IV,    XIII    |              Astioriste mutatus est. Rex gaudio ceterisque affectibus
232   IV,    XIII    |            quoque porrige manum.' At Rex: " 'Non me adeo, fidissima
233   IV,    XIII    |      transtulisse monstrabant.~ ~2. "Rex denique ab uxore quaerere
234   IV,    XIII    |             contionem urgerent, quam Rex esset habiturus. Omnibus
235   IV,    XIII    |             optimates conscenderant. Rex altior cum coniuge sedebat
236   IV,   XIIII    |           manibus tela excussa sunt. Rex ab omnibus salutatur. Et
237   IV,   XIIII    |     mehercule per litora vestra, dum Rex interim navigat, & inutili
238   IV,     XVI    |        emendant contumaciam, quodque Rex & Populus Sardorum Reginae &
239   IV,    XVII    |     improvidam & pace nimia deceptam Rex Sardiniae Radirobanes bello
240   IV,   XVIII    |              aut invito ulla tributa Rex imperet. Placetne Reginae
241   IV,   XVIII    |       publicam pacem speret, si quae Rex adimit civibus facit sua;
242   IV,     XIX    |              meminerat. Ac ut maxime Rex esset, unde tunc ille in
243   IV,     XIX    |             signis fulgebat. Uterque Rex dexterum cornu suorum tuebatur.
244   IV,     XIX    |             se anhelitu levabat. Sed Rex veritus ne exerciti nimio
245   IV,     XXI    |       privatus sum. Satis erit si me Rex meus devovebis,44 ut salutem
246    V,       I    |         propitio Marti sistis, Magne Rex, sine me ea tibi dicere,
247    V,       I    |                Nihil opus, inquit, ô Rex, aliis armis. Nam quis tuae
248    V,      II    |            Africae litora ut, si qua Rex vester tempestate eiectus
249    V,      II    |             est. "Utinam meum genus, Rex, professus ante essem, cum
250    V,     III    |         dubito de silentii tui fide, Rex, nec arbitror commissuram
251    V,     III    |               posse contingere." Tum Rex: "Non iniusti, inquit, hi
252    V,     III    |          mutis, sui expertibus, quos Rex unus & legat & premat. Quid
253    V,     III    |             sic demum processura, si Rex (tanquam salutis aliquod
254    V,      IV    |      missoque ad terram praecone ubi Rex degeret quaesivit. Cumque
255    V,       V    |           Isthuc vero navigavi, sive Rex iam adesset, accessurus
256    V,       V    |         solam esse, in qua verissime Rex meus aut despici possit
257    V,       V    |        praeberent, quibus carissimus Rex proximo navigio imponeretur?
258    V,       V    |              cum exercitu advenisset Rex Galliae; quae deinde belli
259    V,       V    |          Radirobanes? Ille Sardiniae Rex? Ille nuper a Sicilia reversus? &
260    V,     VII    |            ita affatus est. "Adsunt, Rex, a Sicilia litterae & nuntius
261    V,     VII    |             ex Arsidae amicis sum, ô Rex. Is ad te Sicilia proficiscens
262    V,     VII    |    conficient.' Ita dimissus, ad te, Rex, altero ad meridiem die
263    V,     VII    |                Cave, inquit, cave, ô Rex, in hanc mentem te dederis.
264    V,     VII    |        Phorbas: "Perdimus Arsidam, ô Rex, tam lenta cunctatione.
265    V,    VIII    |           Dii bene, ô Arsida, inquit Rex, quod te post tempestates,
266    V,    VIII    |              ea maxime acerbum mihi, Rex, fuit quod te scirem gravissime
267    V,    VIII    |          assereret. Sed unde tibi, ô Rex, Phorbantis hoc nomen?" "
268    V,    VIII    |              Phorbantem dico, inquit Rex, per quem nuperrime istas
269    V,    VIII    |          monstra, quaeve insomnia, ô Rex?" Tum recepto spiritu: "
270    V,      IX    |             maternum affectum debeam Rex Galliae effecit, cuius victoria
271    V,       X    |           esset, frangerem eum tibi, Rex, tam alte quam tibi subiectam
272    V,       X    |    subridensque: "Plus, inquit, mihi Rex vester curae quam omnibus
273    V,       X    |             armisque continentiam, ô Rex. Ego tantundem de filii
274    V,     XII    |         habent, parco nunc dicere, ô Rex. Nam & magis quaerere videris
275    V,    XIII    |           pacatius ludos movere. Sin Rex tuus sum, hoc primum civis
276    V,    XIII    |            illarum Alpium gente, cui Rex Aneroëstus imperitaverat.
277    V,    XIII    |           dubita. Pergisne ad illum, Rex? An protinus tibi hunc sisto?"
278    V,     XIV    |     Aneroëstus: "Ut Scordanes sis? O Rex! Ut Scordanes, inquam, meus?
279    V,     XIV    |      appellatusque a matre Sardiniae Rex, ne dignitate inferior aemulo
280    V,      XV    |          primo in auxilium Hyanisbes Rex Poliarchus exercitum exposuit &
281    V,      XV    |            nesciebat an celatum suus Rex mallet. Addidit subito Meleander
282    V,      XV    |        Gobryas, nihil de tempestate, Rex, mentitus sum, quae me a
283    V,      XV    |             quia, licet incertus quo Rex tendat aut quid paret, ab
284    V,     XVI    |             sed uno consilio uterque Rex vetuit ne qua navis a classe
285    V,     XVI    |             expectatio convertit. Et Rex utrumque amplexus est, statimque
286    V,     XVI    |     loqueretur): "Poliarchus Galliae Rex, inquit, & Archombrotus
287    V,     XVI    |             in mari cum classibus, ô Rex, ad Paconiam insulam haerent,
288    V,     XVI    |      inimicitiis esse infestum ipse, Rex, nosti. Nunc ut tuto huc
289    V,     XVI    |              postea cur Archombrotus Rex Sardiniae appellaretur &
290    V,    XVII    |          robore admitti petierat. At Rex nihil aerario, nihil commeatibus
291    V,    XVII    |          passus esset tantae Galliae Rex privatae se sortis in Sicilia
292    V,   XVIII    |           Idem & Poliarchus rogavit. Rex miratus quid hae litterae
293    V,   XVIII    |      reserari arculam oportebat. Eam Rex avide manu tenens perseverabat
294    V,   XVIII    |             in media aula solus ille Rex esset.) Haec tumide agitanti
295    V,   XVIII    |             intrat cenaculum, cumque Rex aliqua venientem docuisset
296    V,     XIX    |             Agnosces manum illius, ô rex, quamvis litteras male ductas
297    V,     XIX    |            adeo placuisse, ut magnus Rex filiam novissimo coniugio
298    V,     XIX    |              rapuerant peiratae. Sed Rex Poliarchus caesis latronibus