bold = Main text
    Liber,  Caput     grey = Comment text

  1  ded             |              tot hostibus exercitum Poliarchum, ipsa virtutis & dignitatis
  2    I,       I    |       confudit, ut dubia qua quaeri Poliarchum oporteret, novis gemitibus
  3    I,       I    |              Subitoque matrona (nam Poliarchum agnoverat) ex equo ad iacentis
  4    I,       I    |            auxilium. Interim hospes Poliarchum rogabat, quae illae in eum
  5    I,      II    |         soluto convivio interrogare Poliarchum magnopere coepit, unde infesta
  6    I,      II(3) |               In Lib. III videbimus Poliarchum, ut in regiam exciperetur
  7    I,     III    |       omisso frontis horrore, satis Poliarchum constare sibi vidit. Revocato
  8    I,     III    |           cum amantur?" Neque minus Poliarchum arcanis intentum consiliis
  9    I,      IV    |          coetum applicuissem, audio Poliarchum perduellionis reum esse &
 10    I,      IV    |         damnaretur. Vox omnium fuit Poliarchum eum esse, qui plus anno
 11    I,      IV    |   Archombrotus simulque Timoclea in Poliarchum contemplationem iniiciunt.
 12    I,       V    |            turbatus censebat debere Poliarchum genus suum & fortunas omissa
 13    I,      VI    |         solatio. Itaque quamquam ad Poliarchum festinabat, captus iuvenili
 14    I,      VI    |            est: "Tu igitur hospitem Poliarchum accipies, tu iuvenem fortissimum &
 15    I,     VII    |            secreto Timocleae ope ad Poliarchum esse venturum. Agitavêre
 16    I,     VII    |             velles. Hos matronae in Poliarchum studia deprehendere utrique
 17    I,    VIII    |        constitit grassatores qui in Poliarchum inciderant a Lycogene ad
 18    I,    VIII    |            Timonidem vix attollens, Poliarchum vixisse respondit. Tum vero
 19    I,    VIII    |            ne resciant illic latere Poliarchum & in sordidorum hominum
 20    I,    VIII    |       sapientiam laudabis. Fides in Poliarchum summa est, cui vix dieculae
 21    I,    VIII    |      inciderit, auctor erat obiisse Poliarchum. Rumor inde in plures &
 22    I,      IX    |       processerat, redit nuntiatque Poliarchum obiisse. Fefellerat primo
 23    I,      IX    |          Ego, si nescis, Selenissa, Poliarchum occidi. Crimen non expiabo
 24    I,      IX    |           doloribus vetas abire? An Poliarchum, si defuncta prior essem,
 25    I,      IX    |          aversari. Sic igitur inter Poliarchum & patrem partiemur affectus,
 26    I,      IX    |           admonita: "Quid nos autem Poliarchum tanquam proclamatum deflemus?
 27    I,      IX    |            in paria fata nunc voces Poliarchum quibus ille suam Thisben
 28    I,      IX    |         Thisben imprudens damnavit? Poliarchum audimus occidisse. At quam
 29    I,       X    |           trisis casus afflixit. In Poliarchum inciderunt." Diriguit Argenis
 30    I,       X    |        Summa clamorum fuit oportere Poliarchum dedi ad poenam, ne credi
 31    I,       X    |        Eripi enim debitae vindictae Poliarchum, si ulcisci differrem; num
 32    I,       X    |       igitur facto opus. Nam abesse Poliarchum & in absentem supplicia
 33    I,       X    |         publici e speculis ignes in Poliarchum fulserunt & mihi in malis
 34    I,       X    |          luctus auctor nuntiavitque Poliarchum periisse."~ ~8. Non potuit
 35    I,      XI    |            pium officium advenisse. Poliarchum, licet in infesta fortuna,
 36    I,      XI    |            accendisset Timoclea, ad Poliarchum ituros praecessit. Neque
 37    I,      XI    |        rogare an latitantem reumque Poliarchum agnosceret. "Et vides, inquit,
 38    I,     XII    |            Is impositum suo navigio Poliarchum recipiebat in Italiam deferre.
 39    I,     XII    |          Nam debere in iis latebris Poliarchum in ignoto habitu esse, ut
 40    I,     XII    |             Sumpta cena redituri ad Poliarchum erant cum vestibus quas
 41    I,    XIII    |         omen. Nec & Sicilia sentiat Poliarchum esse iratum. Ille enim aderat
 42    I,     XIV    |        tanquam prosperis rebus (nam Poliarchum fidebant innoxie avehi posse)
 43    I,     XIV    |      Timocleae limina creduntque in Poliarchum incidisse. Quippe eorum
 44    I,     XIV    |            te adornantur hae minae. Poliarchum siquidem quaerunt." In illum
 45    I,     XIV    |   Responditque ille antesignanus ad Poliarchum comprehendendum se venisse.
 46    I,     XIV    |     sanctissime deierare non adesse Poliarchum, nec quod sciret luce frui.
 47    I,     XIV    |         neminem inter illos novisse Poliarchum? Frontem, os, oculos hospitis,
 48    I,     XIV    |       Timocleae caput erat, omnibus Poliarchum evasisse credituris.~ ~
 49    I,      XV    |            Arsidas erat, quem neque Poliarchum neque aedium dominum esse
 50    I,      XV    |           processit, unde aditus ad Poliarchum ferebat. Inde munitis cubiculi
 51    I,      XV    |       diutius anum ambigere, & vero Poliarchum incolumem esse, ab eo se
 52    I,      XV    |            eum intuita, cum audiret Poliarchum salutem illi dicere, effugisse
 53    I,      XV    |      afferret. Ille venturum quoque Poliarchum affirmabat, si ipsa iuberet:
 54    I,      XV    |    amoenissimum iuvenem & maxima in Poliarchum fide, pro ipso Poliarcho
 55    I,      XV    |        interim quid agere, quo ire, Poliarchum praestaret secum agitaturam.~ ~
 56    I,      XV    |      vellent afferrentve rogantibus Poliarchum a se captum, ad Regem adduci
 57    I,      XV    |          Regem se venire tradituros Poliarchum. Hoc audito simul laetus
 58    I,      XV    |        periculo anxius, petiit sibi Poliarchum monstrari. Illi totis manibus
 59    I,      XV    |       inquit, ô iuvenis, aut cur te Poliarchum esse assimulas?" Tum ille
 60    I,     XVI    |      thalamum rumor fuit, correptum Poliarchum in vinculis esse & ad regem
 61    I,     XVI    |       homines producerant, non esse Poliarchum; iam vero certiori rumore
 62    I,     XVI    |            certiori rumore constare Poliarchum e specu in qua mutatis vestibus
 63    I,     XVI    |          Domina, nisi palam audebis Poliarchum defendere. Postquam specum
 64    I,     XVI    |         Iamque qui acerbius oderant Poliarchum frequentes convenerant dicebantque,
 65    I,    XVII    |              illic, ut imperaveras, Poliarchum si traderetur excepturus,
 66    I,    XVII    |          imputabat, quod diligenter Poliarchum vinxissent. Erat autem Poliarchus,
 67    I,    XVII    |            lateret rogatus ultro se Poliarchum esse professus est. Vestis
 68    I,    XVII    |         prolapsum, ut vulgo se esse Poliarchum iactaret. Solus erat qui
 69    I,    XVII    |    colloquendo non ineptus, nisi ad Poliarchum sermo flectat. Tunc quasi
 70    I,    XVII    |     perculsum amentia sua rapit: se Poliarchum vocari; laudes quae illi
 71    I,    XVII    |              Forsitan & accensis in Poliarchum ignibus se quaeri putavit
 72    I,    XVII    |            stultiusque quam se esse Poliarchum? Hic deos non esse, hic
 73    I,     XIX    |             dilapsis prima nocte ad Poliarchum descendit. Is mora & aegritudine
 74    I,     XIX    |            verebaturque ne iam suum Poliarchum inclementior fortuna exciperet.
 75    I,     XIX    |           ante auroram cum Gelanoro Poliarchum. Et Gelanorus quidem cum
 76    I,      XX    |              Ita metu soluta videbo Poliarchum, commodiusque in incurioso
 77    I,      XX    |              Quo igitur die Arsidas Poliarchum adduxit, parata erant sacra
 78    I,      XX    |           revera ut extra periculum Poliarchum aspiceret, descendit ex
 79    I,      XX    |             docente, sciebat sedere Poliarchum. Hunc vero postquam vidit
 80    I,      XX    |      iuberet abire. Mox discedentem Poliarchum qua licuit45 oculis secuta,
 81    I,      XX    |          cernitque venientem ab ara Poliarchum tum paululum cum eo secedens,
 82    I,      XX    |            in quae supplicia duras? Poliarchum abire? Triumphare Lycogenem?
 83    I,      XX    |        principem meministi, cur non Poliarchum hic asseris? Si sponsam,
 84    I,      XX    |            qua fronte, non dicam in Poliarchum inspicies, sed loqueris
 85    I,      XX    |          causa secutus, acceptis ad Poliarchum mandatis, statim arce digressus
 86   II,       I    |                    Capitulum I~ ~1. Poliarchum ex Sicilia exegisse visa
 87   II,       I    |        Argenidem illius officiis in Poliarchum senserat esse captam verebaturque
 88   II,       I    |       periculose emanaturum ab ipsa Poliarchum esse servatum. At quid iste
 89   II,     III    |          discrimen frangitis vires? Poliarchum Lycogenis invidia pulsum
 90   II,     III    |         ipsi crimen quam abvexisse5 Poliarchum. De Arsidae fide, ô Rex,
 91   II,     III    |        supplicio tolli non poterit. Poliarchum autem & Arsidam pridem meo
 92   II,     III    |            aliquem cum muneribus ad Poliarchum mitti debere, eumque orari
 93   II,      IV    |         vocisque mutatio quae illic Poliarchum de Argenide interrogatum
 94   II,      IV    |              bis ad Argenidis nomen Poliarchum obstupuisse; bis de virginis
 95   II,      IV    |          suum, felicemque hoc amore Poliarchum tacita gratulatione ingeminat,
 96   II,      VI    |            haec benevolentiae signa Poliarchum petebant, & ideo blandior
 97   II,      VI    |           debere Poliarcho nec mihi Poliarchum debebit Argenis. Egone alienae
 98   II,      VI    |         esset oratio: 'Nolo ut ames Poliarchum.' Vix austerus aliquis pater
 99   II,      VI    |            Virtute, gloria, fama in Poliarchum certandum est. Et tua quoque
100   II,      VI    |            iuvenis erat fideique in Poliarchum notae, quem mox Argenide
101   II,     VII    |   suspicionem fecerat legationem ad Poliarchum parari. Credidêre a sua
102   II,     VII    |             armillam, Timonides, ad Poliarchum defer. Eam meo nomine accipiat.
103   II,     VII    |         omnia erant. Hunc igitur ad Poliarchum ire coniiciens, quo verum
104   II,     VII    |        ipsum sollicitare ad foedera Poliarchum eique scribere hoc exemplo
105   II,     VII    |            ut dispensato itinere ad Poliarchum perveniret octiduo postquam
106   II,      IX    |           altior cura subiit, ne ad Poliarchum pertineret calamitas. Nam
107   II,      IX    |           Timonides de Meleandri in Poliarchum animo inter singultus agens
108   II,      IX    |             a fluctibus peiratisque Poliarchum; ab eo se missum ad Regem;
109   II,       X    |            quae paulo ante vexerant Poliarchum, & supplices passis manibus
110   II,       X    |            quidem esse. Scribere ad Poliarchum Lycogenem? Ceram ad se per
111   II,       X    |             autem quem Lycogenes ad Poliarchum miserat. Dum Timonides in
112   II,      XI    |    cogitationum solitudine nonnihil Poliarchum deduxerat. Fluvius, quem &
113   II,     XII    |           cum a Regina optimates ad Poliarchum intrant nullo humanitatis
114   II,    XIII    |   iucundissimo sene. Ceterum amabat Poliarchum audebatque laudare nondum
115   II,     XIV    |           Neque te, Gelanore, neque Poliarchum omiserim." Sic effatus,
116   II,      XV    |        aliquid praeterea aut se aut Poliarchum scire. Et Rex ad illum: "
117   II,      XV    |         caligine video. Armillam ad Poliarchum meo iussu misit Argenis, &
118   II,      XV    |             Percunctanti deinde ubi Poliarchum & Timonidem reliquisset
119   II,      XV    |           Timonidem aut armillam ad Poliarchum pervenisse, quem ab Rhegio
120   II,      XV    |            parente, & paene peccare Poliarchum quod posset suspicari, si
121   II,      XV    |        Aiebant divertisse ab Arsida Poliarchum priusquam adveniret Timonides &: "
122   II,      XV    |          haec litteras Lycogenis ad Poliarchum iis Rex tradit, ad quas
123   II,      XV    |          habuit. Audiebat extinctum Poliarchum, a quo eius spes nequaquam
124   II,      XV    |          Satis est gaudii quod post Poliarchum Siciliae hostem vixi." Tum
125   II,      XV    |            obiecit, qui litteris ad Poliarchum in sui flagitii infamiam
126   II,   XVIII    |   Poliarchus quam cur scripserit ad Poliarchum Lycogenes. Gelanorus inexpectata
127   II,   XVIII    |            quam non modo scripturum Poliarchum sed impigre adfuturum, ut
128   II,   XVIII    |     poenitentiam agat pater ametque Poliarchum. Et silentii praemium erit
129   II,   XVIII    |         pariturum, ipsa litteras ad Poliarchum tradit. Iis vehementer petebat
130   II,      XX    |            inquit, ultores! Tu enim Poliarchum odisti, tu hominis, quem
131  III,     III    |       mutato ire ipsa & investigare Poliarchum? Hei quod non sufficio illi
132  III,     III    |     revocaretur. Facile efficiam ut Poliarchum quaerat reddatque Siciliae.
133  III,      XI    |            luco nuntiaverat Arsidas Poliarchum esse in urbe & latere in
134  III,     XII    |        convenerat Clupeae habuisset Poliarchum, ad Regiam Hyanisbes profectus
135  III,     XII    |          aberraturum in nemore & ad Poliarchum iturum. Neque mora, ad Sardos
136  III,     XII    |          secreti fuêre, rigentemque Poliarchum conspexit nec exsertis oculis
137  III,    XIII    |            1. Sensit Arsidas errare Poliarchum, veriusque cuncta expediens
138  III,    XIII    |             Ceterum iubebat Arsidas Poliarchum simulatione omissa ad Regem
139  III,    XIII    |              2. Ubi autem advenisse Poliarchum referente Arsida scivit,
140  III,    XIII    |     maturato opus erat ne Selenissa Poliarchum deprehenderet ad constitutum
141  III,    XIII    |             Versus ergo ad solandum Poliarchum, quem haec mora conficiebat,
142  III,     XIV    |      Argenidem damnatis."~ ~7. Adeo Poliarchum haec oratio affecit ut vix
143  III,     XIV    |      Selenissam ne sciret advenisse Poliarchum. Prior Selenissa, nunquam
144  III,      XV    |        hospite. Nec distulit ille & Poliarchum sub crine adoptitio latentem
145  III,      XV    |    seditione animi tamen sequebatur Poliarchum, non tam quod illud optimum
146  III,    XVIX    |          templum cum ambae scivimus Poliarchum esse in regia. Trepidabamus
147  III,    XVIX    |           Ignosce, Rex, si coram te Poliarchum breviter laudo. Certe enim
148  III,    XVIX    |          telum veniret. Haud procul Poliarchum aspicio. Sed vir erat maiorque
149  III,    XVIX    |      Memineris, domina, inquam, nec Poliarchum probaturum ut tibi hic desis.'
150  III,    XVIX    |          exirem, video in vestibulo Poliarchum cum meo filio spatiantem.
151  III,    XVIX    |     valuisse in virginem; veneficum Poliarchum fuisse addebat & alia quae
152  III,    XVIX    |          Argenis Palladem diceret & Poliarchum cogitaret, & a numinis signo
153  III,      XX    |           strenuum consilio manuque Poliarchum non minus ipso Rege exosum
154  III,      XX    |       maturandos hymenaeos. Si vero Poliarchum inter haec redire contigerit,
155  III,      XX    |           doloris querebatur abesse Poliarchum. At non dubia Argenis simulationem
156  III,     XXI    |            sua culpa Argenis eiuret Poliarchum & ei liceat nos amare. Ego
157  III,     XXV    |        quamquam absentem consummare Poliarchum. Sed mitioribus fatis ministravit
158   IV,      II    |             Argenidem, Radirobanem, Poliarchum offerebat nova rabies &
159   IV,      II    |         esset, tamen credibile erat Poliarchum fecisse ne ipsi Radirobanes
160   IV,       V    | pollicebatur quia interim adfuturum Poliarchum sperabat, qui utriusque
161   IV,       V    |      cogitabat esse amantis (qualem Poliarchum sciebat) praevertere potius
162   IV,      VI    |           erat conscius quibus sibi Poliarchum ipsa devinxerat. Ergo ad
163   IV,      VI    |          quantum potest approperes. Poliarchum habebis vel in patria sua
164   IV,      VI    |           anulum tradit simulque ad Poliarchum codicillos. Ille audita
165   IV,   XIIII    |        fingebat fortunae simulatio. Poliarchum aiebat se illic vocitari.
166   IV,   XIIII    |         apud ignaros pro Astioriste Poliarchum flagitavissem. Poliarchus
167   IV,   XIIII    |      flagitare ut celeri navigio ad Poliarchum mitteretur. Et Gobryas: "
168   IV,      XV    |       iurganti, quod se in cursu ad Poliarchum tenuisset, nuntiant nautae
169   IV,     XVI    |       terrarum esset. Quibus mox ad Poliarchum referentibus Mauritaniam
170   IV,     XVI    |     exercitum Africae inimicum, sed Poliarchum adesse cum suis copiis confirmavit.
171   IV,     XVI    |            ut non tam cum militibus Poliarchum quam praesides Africae deos
172   IV,     XVI    |             ex purpuratis missi qui Poliarchum invitarent ad terram. Ipsa
173   IV,    XVII    |          portu solverat, cum adesse Poliarchum Gelanorus nuntiavit.~ ~4.
174   IV,    XVII    |    advenisse vires amicas praefata, Poliarchum in arena cultu regio curat
175   IV,    XVII    |        diutius quam dum a vestibulo Poliarchum ad aulam deduceret ita locuta
176   IV,    XVII    |            commendabant, pudebatque Poliarchum extremam oranti opem tarde
177   IV,    XVII    |           quidem mirata quid hoc ad Poliarchum), negavit eiusmodi quicquam
178   IV,    XVII    |             aversata Hyanisbe etiam Poliarchum provocavit ad templum. Concitata
179   IV,    XVII    |         varii generis navigia erant Poliarchum comitata. In iis ultra duodecim
180   IV,   XVIII    |             acerbius?"~ ~8. Tetigit Poliarchum de agricolis invidiosa narratio.
181   IV,     XIX    |             Gallicis Regibus esse & Poliarchum appellari (nam eo nomine
182   IV,     XXI    |       habebat captivos, litteras ad Poliarchum tradit, quas detulit ille
183   IV,     XXI(45)|         deceptam Theocrinem, i.q.e. Poliarchum) edd. pri. et sec., 1627,
184   IV,    XXII    |             triumphos fingebat. Nam Poliarchum Argenidis sponsum esse inde
185   IV,    XXII    |           Numidae. Sed grandior ira Poliarchum torquebat nec vulgari sanguine
186   IV,    XXII    | festinansque ad vindictam cursum in Poliarchum praecipitat affligitque
187   IV,    XXII    |          adeo ut tumultuosa auxilia Poliarchum paene obruerint. Sed iam
188   IV,    XXII    |          cadaver tegentium ipsumque Poliarchum infestantium telis. Sed
189   IV,    XXII    |            nam & victoriae laetitia Poliarchum refecerat & Galli impigram
190    V,       I    |       vestibulo templi opperiebatur Poliarchum, cui de curru descendenti
191    V,       I    |            convenientissimo sermone Poliarchum monebat ut clementer fortuna
192    V,       I    |           nullas hic esse Thebas, & Poliarchum vicisse, non Creontem. Cum
193    V,      II    |        ignari quo tempestas egisset Poliarchum? Incertos animos explicuit
194    V,      II    |        inquit, nonne ab Argenide ad Poliarchum venis?" Utroque fatente
195    V,      II    |             classe profugiat. Sed & Poliarchum anticipata diligentia aut
196    V,       V    |         quidem per Libyae oras tuum Poliarchum vestigat, legationem obiturus
197    V,       V    |        antea & Reginae more dolere. Poliarchum, si vivebat, esse venturum
198    V,      VI    |            tempestas paene repertum Poliarchum eriperet), Iuba negavit
199    V,     VII    |     Litteras, inquit, quas ad Regem Poliarchum habeo, nefas esse hic sisti
200    V,     VII    |          Africam fugeret? Si amatis Poliarchum, vindicate iniuriam quam
201    V,     VII    |      dederant causam ab Argenide ad Poliarchum. Phorbas omnibus diligenter
202    V,     VII    |          eum litterae turbabant. Ad Poliarchum videbat esse missas. Unde
203    V,     VII    |   exterminaverat cursu) se ad Regem Poliarchum festinare ambitiose iteravit.
204    V,     VII    |           causae idoneae dormientem Poliarchum compellandi. Sedatior tamen
205    V,     VII    |          nunc pendeo. Vade ad Regem Poliarchum; quo loco sunt meae fortunae
206    V,    VIII    |            ipso Phorbantis facinore Poliarchum dicere putat, miratus quae
207    V,      IX    |       Micipsa ab Hyanisbe missus ad Poliarchum venit nuntiatque Reginae
208    V,      IX    |             praevorsurum officio ad Poliarchum veniendi. Simul exsultantium
209    V,      IX    |          discrimine.~ ~3. Iamque ad Poliarchum praemissi nuntiaverant,
210    V,      IX    |             in Siciliam iret. Circa Poliarchum proceres Galli quam maximo
211    V,      IX    |            ambigeret. Nam Mauris in Poliarchum stare, quem salutis suae
212    V,      IX    |         exarmare, nunc filium, nunc Poliarchum mulcere est adorta. Et filio
213    V,      IX    |          Qui oculi quibus aspexisti Poliarchum? Me miseram! Quam paene
214    V,       X    |    loquebatur, cum illi relatum est Poliarchum parare discessum ab regia.
215    V,       X    |        promisisset, ipsa propere ad Poliarchum ivit iam limen cubiculi
216    V,       X    |         pauca prolocuturam." Puduit Poliarchum tantae supplici id negare,
217    V,       X    |             acceperat. Vicit igitur Poliarchum tam vehemens & pertinax
218    V,       X    |         huic properaverant nuntiare Poliarchum, quem diu in Sicilia viderant,
219    V,       X    |             vicisset, solertiae. Ad Poliarchum trahebat amicitia vetus &
220    V,       X    |              Paucis ergo monstravit Poliarchum tenuioris fortunae specie
221    V,       X    |  Archombroti gratia posset salutare Poliarchum, ipsa ultro ut iret admonuit;
222    V,       X    |            memoriam quoque redierat Poliarchum, ab ipsa invitatum ut in
223    V,       X    |             nupsisset. Hinc & amare Poliarchum credebat & vera Timonidem
224    V,       X    |              quia pudebat confiteri Poliarchum placere Argenidi. Nihil
225    V,       X    |        igitur officere nuptiis suis Poliarchum respondit; sed se irasci
226    V,       X    |          illum quidem Meleandro sed Poliarchum Argenidi esse praecipuum.~ ~
227    V,       X    |           videbatur. Postero die ad Poliarchum redit, non instructa verbis
228    V,       X    |            auctoritate & gratia sua Poliarchum filiumque tentare, Gelanorum &
229    V,       X    |      Gelanorum & Arsidam, quos apud Poliarchum potentissimos esse videbat,
230    V,      XI    |         Argenidi scripsit, nulla in Poliarchum contumelia, sed tantum excusans
231    V,    XIII    |       fortuna fecisset quod iuvaret Poliarchum. Porrectiori igitur vultu &
232    V,    XIII    |             bene de diis ac fortuna Poliarchum credere imperat, comitemque
233    V,     XIV    |      luminibus rediens amplexus est Poliarchum. Iamque & Hyanisbe accesserat &
234    V,     XIV    |             in multos vix tandem ad Poliarchum Aneroëstus redit. Ambo mediam
235    V,     XIV    |            Multis enim pristinus in Poliarchum favor redierat. Inclyta
236    V,     XIV    |        recepisset incolumes. Ad eam Poliarchum & filium, iam classem petituros,
237    V,     XIV    |        curam succederet: nihil illi Poliarchum, nihil negaturum Archombrotum;
238    V,      XV    |          iam in Siciliam pertulerat Poliarchum ex Galliae Regibus maximum
239    V,      XV    |  Radirobanes caesus, proclivique in Poliarchum animo: "Forsitan ille, dicebat,
240    V,     XVI    |      excidit: "Expectas, mea filia, Poliarchum, quem oppido parum amas,
241    V,     XVI(37)|          1664b, 1673; eximium (i.e. Poliarchum affinem) edd. pri. et sec.,
242    V,     XVI    |          nihil ea invita vel inscia Poliarchum moliri. Illa nec se adeo
243    V,     XVI    |         respondit nec, quod sciret, Poliarchum Siciliae esse infestum.
244    V,     XVI    |       incessit. Hinc furere amantem Poliarchum; hinc Archombrotum Mauritaniae
245    V,     XVI    |      Siciliam. Num denique aut ipse Poliarchum sanguine Archombroti perfusum
246    V,     XVI    |            vero obstiturum Argenidi Poliarchum.~ ~5. Inter hos motus relatum
247    V,    XVII    |      nudaverant. Tandem regia navis Poliarchum Siciliae dedit; qua tacta,
248    V,   XVIII    |          mentes permovit. Praecipue Poliarchum scena illa turbabat. Videretne
249    V,   XVIII    |             in parentem, & secutura Poliarchum quocunque iuberet, nunc
250    V,     XIX    |             Sic dimissis proceribus Poliarchum in interiorem regiae partem
251    V,     XIX    |          generum Archombrotum, nunc Poliarchum Theocrinem vocando. Et ab
252    V,     XIX    |   invenisset quam iuvaret, ni Regem Poliarchum cum Gallorum suorum exercitu
253    V,      XX    |            Capitulum XX~ ~1. Tum in Poliarchum intuitus: "Te vero, maxime
254    V,      XX    |         vultu respondit amplexusque Poliarchum: "Praecepisti mea vota,