Liber,  Caput

  1    I,       I|          nec leviter deprecari pro Poliarcho possum, quem non hinc procul
  2    I,       I|       reliquerat, priorque locutus Poliarcho: "Si dii voluissent, vir
  3    I,      II|    Capitulum II~ ~1. Haec loquente Poliarcho iam ad praedium matronae
  4    I,      II|            vulgaverat. Nihil magis Poliarcho aut Timocleae mirum fuit
  5    I,     III|         Archombrotum tam subita in Poliarcho mutatio, ingensque desiderium
  6    I,     III|    praecingente laxatur?" Annuente Poliarcho, "Hae sunt, inquit, publicae
  7    I,      IV|         valuerat, ut extrema omnia Poliarcho polliceretur. Ex vultu impetuque &
  8    I,       V|         suam domum opesque offerre Poliarcho; iis ipse qua posset ad
  9    I,      VI|       Archombrotus. Sed gravior de Poliarcho cura a loci contemplatione
 10    I,      VI|            quid ea in scena simile Poliarcho? Nihil illis ad regnum deerat
 11    I,     VII|        iactavit manu facem, ut cum Poliarcho convenerat, rursusque ignem
 12    I,     VII|           ignotis aut suspectis de Poliarcho roget, iam de luce abiisse
 13    I,     VII|            iam non diu licebat cum Poliarcho esse. Servuli enim primo
 14    I,     VII|       itinere in toros referuntur. Poliarcho quae mens fuerit, quantum
 15    I,    VIII|           erat? Cur dies non dicta Poliarcho? Ergo legati latrocinarentur
 16    I,    VIII|    Gelanorus ad specum; cupidumque Poliarcho coniungeret. "Immo, inquit
 17    I,    VIII|       fabula utiliter eludes. Fiet Poliarcho vita securior, si credetur
 18    I,      IX|    secundum ius exitum dabunt." De Poliarcho loqui pertimuit ne in ipso
 19    I,      IX|             Putasne me superstitem Poliarcho esse posse? Ille me intactam
 20    I,      IX|            persuades. Sed hoc dabo Poliarcho -- aut verius diis -- ne
 21    I,      XI|           satis placida aut secura Poliarcho nox erat, Timocleae quoque
 22    I,     XII|          hos producam aptabimusque Poliarcho."~ ~2. Non28 expectavit
 23    I,     XII|          alternum cum imposuissent Poliarcho -- frendenti quod sibi alienis &
 24    I,     XII|           Timoclea nec dissuadente Poliarcho, in crastinum distulit iter.
 25    I,     XIV|            in regia. Nam & memor a Poliarcho praecipua nomina audisse,
 26    I,     XIV|           suspicione damnabat. Nam Poliarcho, homini extero, eam convenire
 27    I,      XV|      specum descendit, vestes quas Poliarcho mutando matrona paraverat
 28    I,      XV|            inprimis Arsidam fuisse Poliarcho) facile persuasit de rebus
 29    I,      XV|            est: "Scio venire te de Poliarcho dicturum. Age modo; vivimus,
 30    I,      XV|          Poliarchum fide, pro ipso Poliarcho ducturi essent ad regiam.
 31    I,      XV|    intellego, Rex, nemo tuis rebus Poliarcho addictior fuit, nemo bellica
 32    I,      XV|       fuerit. Nec contumax ista de Poliarcho est mentio. Accusatum quidem
 33    I,      XV|           rogaretur, unde illi cum Poliarcho necessitudo -- gentiles
 34    I,     XVI|       Regem erat adductus, alium a Poliarcho esse. Excepit sermonem virginum
 35    I,     XVI|           Sciat tandem quid debeat Poliarcho. Solatio erit, si nos perditos
 36    I,     XVI|          erat in hortis, & ipse de Poliarcho sollicitus, quem constans
 37    I,     XVI|             Nemo illic mediocriter Poliarcho vel infestus vel propitius
 38    I,    XVII|           est. Vestis erat indigna Poliarcho, sed facile credidimus cultu
 39    I,     XIX|            ei tradidit perferendos Poliarcho, quibus sua mandata commiserat.
 40    I,     XIX|           vetantur.~ ~3. Obfirmato Poliarcho consilio, Timocleam advocant
 41    I,     XIX|        advocant monentque sub diem Poliarcho eundum ad navem quae in
 42    I,      XX|           erat? Cur nec a se nec a Poliarcho violati saeviebant? Scire
 43    I,      XX|       aegritudinis aut tumultus in Poliarcho erat. Relinquendae dulcissimae
 44   II,       I|      quippe illius iussu legatos a Poliarcho caesos & reum clam exemptum
 45   II,     III|    ratusque locum esse aliquid pro Poliarcho audendi: "Ego, inquit, &
 46   II,     III|               5. Haec fidenter pro Poliarcho orantem Argenis intuebatur,
 47   II,     III|       nobis isto6 facinore quam de Poliarcho plus meruit. Quod si tamen
 48   II,      IV|         qua Timocleae hospitio cum Poliarcho erat usus. Inter cetera
 49   II,      IV|           mutuum, sed iuvenilem in Poliarcho insaniam esse coniecerat.
 50   II,      IV|      amicitia decedebat quae illum Poliarcho coniunxerat, primum invidia
 51   II,      VI|          sollicitudine icta, cum & Poliarcho & regno studeret, eximiae
 52   II,      VI|       amici censuerant: comparanda Poliarcho erant dona; Arsidas revocandus; &
 53   II,      VI|         imparem & in Argenidis pro Poliarcho studia haud vulgari aemulatione
 54   II,      VI|            me benevolentiam debere Poliarcho nec mihi Poliarchum debebit
 55   II,      VI|           ut quae munera ferrentur Poliarcho tanquam ab Argenide essent: "
 56   II,     VII|    Capitulum VII~ ~1. Eam armillam Poliarcho munus fore idoneum Argenis
 57   II,     VII|        enim nec amicitiae suae cum Poliarcho pares obtulerat patri, &
 58   II,     VII|              6. "Lycogenes salutem Poliarcho. Quam tu in amicorum hostiumve
 59   II,     VII|       appellare, quia hae litterae Poliarcho reddi vix poterant ante
 60   II,      IX|     Siciliam; utrumque conveniebat Poliarcho. Nautam igitur sociorum
 61   II,      IX|         prosecutus: "Quid, inquit, Poliarcho factum, mi Arsida? Nos miseros!
 62   II,      IX|          iniqua terrasque indignas Poliarcho aliaque in calido & furenti
 63   II,      IX|          viciniam suspectum fuisse Poliarcho. "Nam nec poterat, inquit,
 64   II,      IX|   Meleandrum redire ne aut ille de Poliarcho aliquid speraret aut ipsi
 65   II,       X|          vota damnaverat. Placebat Poliarcho exire ferro miserias. Gelanorus
 66   II,       X|           ad hoc monstrum stupente Poliarcho. Qui stricto mox ense: "
 67   II,       X|   capitibus. Nautae vero, quos cum Poliarcho captos catenis peiratae
 68   II,       X|              Ex iis ceciderant sub Poliarcho duo; unum Gelanorus abstulerat.
 69   II,       X|       Nautae vero atque servitia a Poliarcho liberata in se quinque averterant.
 70   II,       X|          Ita res cum aliis quinque Poliarcho & Gelanoro fuit, sed nec
 71   II,       X|     praedones hinc ab ipsis inde a Poliarcho & Gelanoro ita mulctari
 72   II,       X|        initium: "Lycogenes salutem Poliarcho." Statim erigi cadaver imperavit &
 73   II,       X|       tantae improbitatis litterae Poliarcho tradi deberent.~ ~9. Poliarchus
 74   II,      XI|      obviis lintribus percunctanti Poliarcho relatum est, in proxima
 75   II,      XI|            est, qui & ipse locutus Poliarcho Reginae significat externum
 76   II,      XI|  extulisset. Cum ergo nuntiatum de Poliarcho esset, haud libenter accepit
 77   II,      XI|              7. Sic effata miranti Poliarcho viam praeit. Nec iungendo
 78   II,      XI|            Ac ut primum reserata a Poliarcho ingens arca inviolatam praedam
 79   II,      XI|           quicquam iustius quam ut Poliarcho divini honores haberentur.
 80   II,      XI|        reditum edixit. Innitebatur Poliarcho (qui maximus apud Reginas
 81   II,     XII|            pignus hospitii donabat Poliarcho. Sed ipse neque vendere
 82   II,    XIII|          praeter beneficium quod a Poliarcho ingens acceperat, indolis
 83   II,    XIII|          eum vexerant nosse aut de Poliarcho interrogare posset. Ipse
 84   II,    XIII|      venustissima catellarum, quae Poliarcho impense placuerat. Poliarcho
 85   II,    XIII|       Poliarcho impense placuerat. Poliarcho ex Sicilia excedente eam
 86   II,      XV|          Quid enim nisi eximium de Poliarcho scriberet Nicopompus, olim
 87   II,      XV|    dubitare subito coepit: an sine Poliarcho venisset Gelanorus; an potius
 88   II,      XV|          Ergo & rati extinctum cum Poliarcho Gelanorum ad viventis conspectum
 89   II,      XV|       tuorum hos scivisse id munus Poliarcho destinari, armillaque corrupta
 90   II,      XV|        ardens: "Tandem, inquit, de Poliarcho triumphasti, Eristhenes.
 91   II,   XVIII|           auxilia. Neque levior de Poliarcho cura erat, quem ubique sauciae
 92   II,   XVIII|           Archombroto dissidii cum Poliarcho suspicabatur. Gelanorum
 93   II,   XVIII|           habitum iubet renuntiare Poliarcho: Regem se non veneficum
 94   II,   XVIII|           inclementer Rex dixisset Poliarcho. At illa vix lacrimis temperans: "
 95   II,   XVIII|     fecerunt, Gelanore, quo mihi & Poliarcho noceretur. Divisi ideoque
 96   II,      XX|         male Radirobanes successit Poliarcho! Cui me hoc pectus, hi lacerti,
 97  III,      II|            sacrilegio confusa quod Poliarcho irasci esset ausa, in contraria
 98  III,      II|         rerum discrimine saltem de Poliarcho non timeo. Donec vivet,
 99  III,     III|         Selenissam. Simul ambae de Poliarcho & Radirobane querebantur.
100  III,     III|            intellegis, amicissimus Poliarcho. Causam absentis pridem
101  III,     III|       collocuta nihil dum tamen de Poliarcho dixit. Nondum enim matura
102  III,     XII|            amore solertius. Statim Poliarcho suspicio incidit Archombrotum
103  III,     XII|       mentem accepit. Nam infestum Poliarcho Meleandrum metuebat & praerepta
104  III,     XII|          ostenderet maxime intutum Poliarcho provocatae fortunae caput
105  III,     XII|            circumducat." Quaerente Poliarcho unde in Siciliam advenisset
106  III,     XII|             Tandem saepius urgenti Poliarcho minisque iam aspero quae
107  III,    XIII|    iactaverat. Ita paulatim factus Poliarcho finis erroris est, coepitque
108  III,    XIII|         una Selenissa, quae tibi & Poliarcho aperiat. Vade, mi Arsida, &
109  III,    XIII|            morarentur virginis cum Poliarcho colloquium, idque palam
110  III,    XIII|           cum doleret Nicopompus a Poliarcho se avelli ac ne Arsidam
111  III,     XIV|          Radirobanem quam averti a Poliarcho.~ ~9. Mane erat & multi
112  III,      XV|         timebat Argenis iniquiorem Poliarcho Meleandrum. Quo dissimulato
113  III,    XVII|        arce digrederer. Sibi nomen Poliarcho, neque vero diutius victurum
114  III,   XVIII|               ego atque Argenis de Poliarcho locuturae in penetrale convenimus.
115  III,   XVIII|       nihil credebam praestabilius Poliarcho.~ ~5. "Interim exegerat
116  III,    XVIX|           Palladis nomine initiari Poliarcho?" Tunc anus: "Equidem indignabar
117  III,    XVIX|           professo apud me affectu Poliarcho iam favebat. Ingratum praeterea
118  III,    XVIX|     assuetas obsequio. Occupata in Poliarcho nec commode loqui poterat
119  III,    XVIX|          quas praeibat Pontifex, & Poliarcho, qui deae nomine colebatur,
120  III,    XVIX|         collocutae. Unicus erat de Poliarcho sermo. Ad extremum: " 'Quid,
121  III,    XVIX|          ut spondeam nulli me nisi Poliarcho nupturam. Nec parentis in
122  III,      XX|           ut ais) me amat, deserto Poliarcho, documento est me quoque,
123  III,      XX|      pervenit, in qua ipsa dimisso Poliarcho ambulabat vultu severo,
124  III,     XXI|           quidem ut fidem exsolvat Poliarcho, cui promisit nunquam sponte
125  III,     XXI|           quorum numinibus vocatis Poliarcho se addixit. Sed me deinde
126   IV,      II|   attonitam maximus dolor suam cum Poliarcho familiaritatem innotuisse.
127   IV,      II|        Unum habeo excusandum, quod Poliarcho, per salutem quam tibi mihique
128   IV,      II|           virgine indigni mihi cum Poliarcho exstiterit. Nec vices tuas
129   IV,      II|    codicillos, quibus te arguit de Poliarcho in Theocrinem Pallademque
130   IV,     III|           nisi maiori fide quae de Poliarcho nosti exponas quam antea
131   IV,     III|    auditurum speraverat pactum cum Poliarcho coniugium, quod quidem arcanum
132   IV,      VI|        celamus) illam anum mea cum Poliarcho secreta ad Radirobanem detulisse,
133   IV,      VI|        fide & diligentia tradendas Poliarcho. Tu fidum hominem delige
134   IV,    VIII|      Rhodani nomina, quae gentilia Poliarcho flumina esse Argenide docente
135   IV,   XIIII|          cur non monuisset Argenis Poliarcho verum nomen Astioristem
136   IV,      XV|           tempestas potuit aperire Poliarcho. Unde illi Phaeacia esset
137   IV,      XV|       monuerat Gobryas in Siciliam Poliarcho esse iter, metuebat ne de
138   IV,      XV|       ferebant. Aegerrimum id erat Poliarcho, omnes dies qui ipsi extra
139   IV,     XVI|       timeri aut diripi; denique a Poliarcho ad Reginam nuntium advenire.
140   IV,     XVI| paucissimos ante menses cum domino Poliarcho summo favore Hyanisbes digressum.
141   IV,   XVIII|   sententiam concessit, & hortante Poliarcho statim occultam iniit viam
142   IV,   XVIII|          cui credita erant castra, Poliarcho nuntiaret eam licentiam
143   IV,     XIX|           augurabatur, ignarus cum Poliarcho decernendum & Gallicis turmis.
144   IV,     XIX|            alae equitum, admonente Poliarcho ut illuc potissimum iter
145   IV,     XIX|         fuit. Sed non multo post a Poliarcho nuntius venit qui iuberet
146   IV,      XX|       lentiora fuêre consilia, uno Poliarcho adhuc proelium cogitante.
147   IV,      XX|   sceleratae pietati. Cum hoc vero Poliarcho nuntiatum est, statim turbatus
148   IV,     XXI|       ducentibus. Illico erupêre a Poliarcho praeparati & ex adverso
149   IV,    XXII|           ordines admovit venienti Poliarcho. Nemo erat qui non de fortuna
150   IV,    XXII|       peritos miserat, qui tanquam Poliarcho iubente proclamarent inclinare
151   IV,    XXII|          pervenerat. Ita Sardi sub Poliarcho laborabant cedebantque circa
152   IV,    XXII|            animi tamen & sanguinis Poliarcho restabat. Memor deinde causae
153    V,       I|       legatos suspenderunt. Sed in Poliarcho vulnerum dolor moram non
154    V,      IV|           interdumque dolebat quod Poliarcho olim amico sic irasci cogeretur.
155    V,      IV|          in navibus suis esse ei a Poliarcho praeparatam, hanc afferri
156    V,      IV|        sperare auderet has naves a Poliarcho praemissas maiorem comparante
157    V,       V|      trepida expectatio aliquid de Poliarcho audiendi. Parum aberat quin
158    V,       V|     magnifica virgo adhuc tamen de Poliarcho anxia erat. Ardebat praeterea
159    V,       V|            de ignotis. Dum enim de Poliarcho loqueretur, seria ac levia
160    V,       V|       rediret Archombrotus quam de Poliarcho quicquam certi esset allatum,
161    V,     VII|      coëgit: iret ultro ad regiam; Poliarcho eas litteras daret; & in
162    V,     VII|          tunc quidem minus vacabat Poliarcho post longam forte insomniam
163    V,     VII|           dicta litteras Argenidis Poliarcho tradiderat, quasi missas
164    V,    VIII|         Quibus verbis se excusaret Poliarcho? Aut qua fronte rediret
165    V,    VIII|         mihi eximius." Illudi se a Poliarcho Arsidas credens: "Utinam
166    V,      IX|    ingratissimus urgere fatale cum Poliarcho dissidium nec illo felice
167    V,      IX|            quaesitura. Ergo primum Poliarcho: "Ignosce, carissime hospes,
168    V,      IX|           fingebant. Optimates qui Poliarcho astiterant secuti violentiam
169    V,       X|          Adiecerunt Arsidam adesse Poliarcho. Mira haec omnia visa Timonidi.
170    V,       X|          omnia visa Timonidi. Erat Poliarcho in primis amicus & olim
171    V,       X|        imperiosior & quasi docente Poliarcho de inimicitiis24 comperisset. "
172    V,       X|         servatis. Si quicquam Regi Poliarcho mentita sum, aut nisi ei
173    V,       X|         est, & coram Hyanisbe (nam Poliarcho filium adduxit) se intra
174    V,      XI|       tempestas excusabat hunc cum Poliarcho congressum; sin cum eo perseverabat,
175    V,      XI|          illuc egit, matri tamen & Poliarcho pollicitus sive vinceret
176    V,    XIII|            tot nominibus devinctus Poliarcho suus Archombrotus vicissim
177    V,    XIII|      Poliarchus pateretur. Mora in Poliarcho non fuit. Nam & ipse quicquid
178    V,     XIV|     Mirantique & multum obtestanti Poliarcho ut maestitiae insignia poneret,
179    V,     XIV|            humanum." Assentiebatur Poliarcho Hyanisbe, multique tanquam
180    V,     XIV|          tuam, aequum erit te Regi Poliarcho habere gratias, qui latronum
181    V,     XIV| restiterant. Aneroëstum quoque cum Poliarcho navigaturum Regina anxie
182    V,      XV|            Archombrotus navigavit; Poliarcho cursus apertos &, ne obstaret
183    V,      XV|       referebat; tum Radirobanem a Poliarcho interfectum, quamque incondite
184    V,      XV|           Praecipue mirabatur quid Poliarcho tantum commercii esset cum
185    V,      XV|           magis causa quam quod se Poliarcho ereptam volebat. Et ille
186    V,      XV|            dubitavit quin pater de Poliarcho interrogaturus illum accerseret.
187    V,      XV|       subito Meleander habere se a Poliarcho ex Africa litteras, quibus
188    V,     XVI|          reveriti, nec dubii se in Poliarcho violare Argenidem. Timebat
189    V,     XVI|          sistitur classis, incerto Poliarcho an Syracusis an versus Epeircten
190    V,     XVI|          naves Archombroti admotas Poliarcho ea pace stetisse, tanquam
191    V,     XVI|            legatos, qui ab Regibus Poliarcho & Archombroto venire se
192    V,     XVI|         Paconiae oram Archombrotus Poliarcho suas copias coniunxit, Siculi
193    V,     XVI|           posset adire nisi comite Poliarcho. Respondit Meleander patere
194    V,     XVI|            formidabat, quod armato Poliarcho quicquid strueret quicquid
195    V,    XVII|            esse. Gratulatus deinde Poliarcho victoriam & Archombroto
196    V,   XVIII|        improvisi affectus, simul a Poliarcho petit ut excuset necessaria
197    V,   XVIII|          inimicitiam eiura, & Regi Poliarcho sororem tuam trade."~ ~5.
198    V,   XVIII|         inscio peperit. Regi autem Poliarcho filia mea nubet. Ite laeti &
199    V,     XIX|         optima sorte dignior esse. Poliarcho iam aemulationis, iam aegritudinis
200    V,     XIX|       omnibus quidem praecipuus de Poliarcho erat sermo: ut amasset;
201    V,     XIX|       facta Pallas fuisset.~ ~2. A Poliarcho deinde ad Archombrotum sermone
202    V,     XIX|       filiae meae nuptiis cum Rege Poliarcho, & veluti altero natali
203    V,     XIX|        pace quam bello discrimina, Poliarcho atque Hyempsale saevissima
204    V,     XIX|          si tuum filium agnosces & Poliarcho Regi, quo propior factis
205    V,      XX|        petiit ad dicendum. Mox ita Poliarcho: "Sardiniae possessio quam
206    V,      XX|         Meleander vocasset, sibi & Poliarcho iussit eiusdem carminis