Liber,  Caput

1    I,       V|    obrutae in nos ruent. Nam nec sperari potest toti familiae integram
2    I,   XVIII|         mortalium haec felicitas sperari non possit, ea maximae forma
3    I,   XVIII| poteruntque a successoris indole sperari mitora. At labem corrupti
4    I,   XVIII|        contigerit! Sed haec bona sperari non possunt. Reclamant vitia
5  III,       I|         sed nec nova auxilia iam sperari, nec aperta vi se Regibus
6   IV,    VIII|          familia satis potuisset sperari subsidii. Illa conscium
7   IV,   XIIII|     tanta Commindorigis factione sperari vix poterat) sponte aut
Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (VA2) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2009. Content in this page is licensed under a Creative Commons License