Liber,  Caput

1    I,      XI|       Neque satis placida aut secura Poliarcho nox erat, Timocleae
2    I,     XII|    Haud procul, ignarae fati, secura bidentes~ ~Gramina carpebant,
3   II,       I|   montis amplexum a procellis secura. Huic portui oppidum tam
4  III,      VI| armorum libidine rursus in te secura contumacia armari. Vide
5  III,    VIII|     vicinis quidem regionibus secura constiteris. Auro, veneno,
6   IV,     VII|  praevidit. Eadem ratione nec secura credat impietas nihil se
7   IV,   XVIII|    Victoremque suum perflant, secura malorum~ ~Fortunaeque cohors.