Liber,  Caput

1    I,       I|          ille Poliarchus cui tam prolixe matrona timuerat, ultimumque
2    I,     XII|   volebat committere. Qui operam prolixe pollicitus tamen quia iam
3   II,    XVII| pervaderet. Ad quem accitus, cum prolixe eandem caelestis influxus
4  III,    VIII|         se Praxetam eo missurum. Prolixe Icciobates consilium probavit.
5   IV,      XX|         tam diu avertisset. Ille prolixe discrimen memorabat, stupentibus
6    V,       I|   exhibens vix scienti a quo tam prolixe iuvaretur.~ ~7. Vix demum
7    V,      IX|         acclamatione ferventibus prolixe respondit vultu hilari &