Liber,  Caput

1    I,    XIII|      instar hostiarum mactari. Absit omen. Nec & Sicilia sentiat
2    I,      XV| propitiavit, ita exorsus est: "Absit omen, Rex, quod reus tuos
3   II,     XXI|      abitu vestro lustrabitis. Absit enim tam male Siciliae consultum
4  III,    XXIV|       improbis timor, vel spes absit calamitosae virtuti. Forte
5   IV,     VII|     est deprecantis orationem. Absit haec in deos contumelia,
6   IV,     XIX|  promissa a naribus & si color absit, instar longi & tumidi anguis,
7    V,     XIV|     inopiae libertatem. Nam ut absit haec cura parandi aut servandi
8    V,   XVIII|         talibus liberis auxit! Absit Caelitum invidia. Quis me