Liber,  Caput

1    I,      XI|          4. Plura quae dolor & conscientia admovebat ingerentem vetat
2    I,    XVII|       intraverat Magellam, non conscientia sua, sed Regis ingenio &
3   II,      XV| nequaquam divertebat. Iam vero conscientia pulsabatur ad crimen obiectum.
4   II,      XX|    gravis erit nimii beneficii conscientia? Curandum est ut haec in
5  III,       I|    meriti essent nihil fallens conscientia multum ipsis commendabat
6   IV,      IX|    contempsi, quae illa spes & conscientia afferebat. Igitur postero
7    V,     VII|    ante coniecerat, meriti sui conscientia acuente metuendi solertiam.