Liber,  Caput

1    I,       I|         me antehac tuae virtutis conscium esse, istius matronae lacrimas
2    I,    VIII|           sed te unum vitae suae conscium cupit. In effossa sub Timocleae
3   II,      XV|        nec si maxime caderet, se conscium esse. Ad extremum expugnavit
4  III,    XVIX|        Haec saepissime inter nos conscium risum ciebant, neque satis
5   IV,    VIII| potuisset sperari subsidii. Illa conscium maritum adduxerat (Cerovistus
6   IV,    XXII|         in Argenidem & Hyanisbem conscium suo vulnere expleret saevientem.
Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (VA2) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2009. Content in this page is licensed under a Creative Commons License