Liber,  Caput

1    I,       X|        sibi placere; scire se in crastinum expectari. Dimisso nuntio
2    I,     XII|        dissuadente Poliarcho, in crastinum distulit iter. Sumpta cena
3   IV,    XIII| videbatur. Is iterum donativo in crastinum promisso milites suos fecit.
4   IV,     XIX|      tentoria. Facilem quoque in crastinum victoriam augurabatur, ignarus
5    V,   XVIII|       sacra impendite. Venire in crastinum universos iubeo ad aulae
Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (VA2) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2009. Content in this page is licensed under a Creative Commons License