bold = Main text
    Liber,  Caput     grey = Comment text

  1 Vita             |             e quibus praecipua est Archombrotus et Theopompus, sive Argenidis
  2   Ed             |            et Poliarchi narrantur: Archombrotus et Theopompus, sive Argenidis
  3    I,     III    |          Avide Poliarchi orationem Archombrotus exceperat, favensque partibus
  4    I,      IV    |         distuli."~ ~2. His auditis Archombrotus simulque Timoclea in Poliarchum
  5    I,      IV    |                3. Fremebat interim Archombrotus, & et adeo unius diei amicitia
  6    I,      IV    |          nisi quod adhuc licentius Archombrotus videbatur irasci. Sed matrona
  7    I,       V    |            exsaeviat. Hoc secretum Archombrotus ignorare non debuit & ea
  8    I,       V    |  auspicatur cum lumine. Sequebatur Archombrotus, sua & mulieris causa nudum
  9    I,      VI    |             1. Haec raptim legebat Archombrotus. Sed gravior de Poliarcho
 10    I,      VI    |     carissimi." "Ita est," retulit Archombrotus; "Hic cometes paucis annis
 11    I,      VI    |              Nempe ille," subiicit Archombrotus, "quos nuper ex regiae penetrali,
 12    I,      VI    |      Miraremur haec, matrona," ait Archombrotus, "nisi crebrae humanarum
 13    I,      VI(15)|   Miraremur haec, ô Timoclea," ait Archombrotus, "nisi eiusmodi ludorum
 14    I,      VI(15)|      sapere possit."~ 4a. Tum vero Archombrotus (ut principibus favebant): "
 15    I,      VI    |          loquente Timoclea, haesit Archombrotus, subito aquae murmure percepto
 16    I,      VI    |       terrae frigiditate." Aspexit Archombrotus illud cubiculum ad semitae
 17    I,     VII    |     saxoque deducto, ubi speluncam Archombrotus aperuit, egressa Timoclea
 18    I,     VII    |      concrederet. Consulebat etiam Archombrotus ne perfunctus officio Gelanorus
 19    I,      XI    |      mentiebatur. Supervenit etiam Archombrotus, fictisque probe doloribus
 20    I,      XI    |      familia, solique cum Timoclea Archombrotus & Arsidas superessent: "
 21    I,    XIII    |         superbi calcaverint."~ ~2. Archombrotus seu sapientiam Arsidae eliciebat
 22    I,    XIII    |             Quosnam ergo, subiicit Archombrotus, in illam refers classem?"
 23    I,    XIII    |            Optabile votum, retulit Archombrotus, si ad illud spem facerent
 24    I,     XIV    |      quidem subito metu contabuit. Archombrotus autem & Arsidas se de toro
 25    I,     XIV    |        impetu festinari iubentium. Archombrotus, quamquam Graece sciebat,
 26    I,     XIV    |          illis iam nec tractabilis Archombrotus Arsidae erat negabatque
 27    I,     XIV    |           vis ponere coepit. Nam & Archombrotus monenti Arsidae paruit, &
 28    I,     XIV    |        voluissent. Sed si fugisset Archombrotus, id in Timocleae caput erat,
 29    I,      XV    |          praesagio mali coepit cur Archombrotus, cur Timoclea non adesset.
 30    I,     XVI    |       veste solere. "Atqui, refert Archombrotus, non committam amplius patrii
 31    I,     XVI    |        Sicilia firmum fore. Aderat Archombrotus, Regisque vix minus quam
 32    I,    XVII    |         erat qui fabulam ignoraret Archombrotus, quem a proximis sciscitantem
 33    I,      XX    |           de Regis imperio tegebat Archombrotus. Ante hos ibant quorum magistratus
 34   II,       I    |      servatum. At quid iste hospes Archombrotus? Scit quantum de eo sit
 35   II,      II    |        aqua suppresserat. Tum vero Archombrotus virile facinus ausus, quia
 36   II,      II    |          certissime periisset nisi Archombrotus contempta salute veluti
 37   II,     III    |      applicituros.~ ~4. Inter haec Archombrotus illata armorum mentione
 38   II,      IV    |       appetebat & in hortum regium Archombrotus, ut plerumque solebat, intravit.
 39   II,      IV    |     interrogatum confudit. Id enim Archombrotus in amoris indicium cum traxisset,
 40   II,      IV    |            Post haec ad se redibat Archombrotus, nec indignam tanta spe
 41   II,       V    |       Forte cum talia iactarentur, Archombrotus cum Ibburrane erat, cui
 42   II,       V    |          novusque in Siculis rebus Archombrotus, cum aliquoties Hyperephanios
 43   II,       V    |      duxerit cicatricem."~ ~4. Tum Archombrotus: "Quid ergo Siculi cessant,
 44   II,       V(8) |          haec regni pernicies, ait Archombrotus, & veneno gliscenti expectandum
 45   II,      VI    |            esse incepit."~ ~4. Cum Archombrotus in hanc sententiam coëgisset
 46   II,    VIII    |       adesse nocentes sustinerent. Archombrotus & Eurymedes nihildum movendum
 47   II,    VIII    |           fugam. Non plures itaque Archombrotus decem militibus assumpsit
 48   II,    VIII    |            Singuli extra arcem, ut Archombrotus constituit, sine suspicione
 49   II,     XII    |     nuntiaret Argenidi; Selenissa, Archombrotus, ceterique amicorum quid
 50   II,     XIX    |          classe referret certiora. Archombrotus ad omnia pericula contumax
 51   II,     XIX    |          Meleandrum navigavit. Sed Archombrotus (nam tunc consultanti Meleandro
 52   II,      XX    |        aegre illa dies transmisit. Archombrotus atque Timonides in Meleandri
 53  III,       I    |             cui ad secretum vocato Archombrotus toto ore interritus: "Si
 54  III,       I    |            ergo & purpura insignis Archombrotus cum iis qui conscii fraudis
 55  III,       I    |           Atrox facies rerum: hinc Archombrotus iam receptum intra castra
 56  III,       I    | Archombroto praeberet. Nec segnius Archombrotus laxata casside vultus exseruit
 57  III,       I    |     exseruit et: "Sum, inquit, sum Archombrotus, commilitones. Dii bene
 58  III,       I    |           caede restituens. Tandem Archombrotus, inter ipsum pugnae ardorem,
 59  III,       I    |          venientes prorupit. Prior Archombrotus hastili in pectus impresso
 60  III,       I    |          armorum aditus vestigant, Archombrotus morae impatiens quam proxime
 61  III,       I    |           hostilium articulis. Sed Archombrotus, quamquam multum inter turbam &
 62  III,       I    |    attonitis acrior cum suo milite Archombrotus, terroremque per illorum
 63  III,      II    |  Radirobanes ad alium rogum fecit, Archombrotus ad alium. Ceteros subito
 64  III,     III    |           praecedebant. Ante illos Archombrotus in candido equo ibat, laeva
 65  III,     III    |     gravissimis curis Radirobanes, Archombrotus, & Argenis. Singulos suus
 66  III,     III    |               5. Altius ictus erat Archombrotus, expertus nihil esse crudelius
 67  III,     III    |            quid potissimum probem. Archombrotus est, ut intellegis, amicissimus
 68  III,     III    |        demerito iuveni imperatura. Archombrotus, tanquam in caelum raptus &
 69  III,     III    |           qua arte quove praetextu Archombrotus tolli posset, aut quid indignius
 70  III,       V    |             Furebat in Radirobanem Archombrotus impetu vix se premente.
 71  III,     XII    |       Nescio, inquit, quo se fastu Archombrotus sustulerit. Nos iam illi
 72  III,   XXIII    |            seque offensum vellent. Archombrotus lateri proximus erat, cui
 73  III,    XXIV    |         calamitosae virtuti. Forte Archombrotus, cum ceteri triremem in
 74  III,    XXIV    |            deinde locuti sunt quod Archombrotus capere posset. Sed miratus
 75  III,    XXIV    |          iungentem subito consilio Archombrotus interpellat: cupere se quiddam
 76  III,    XXIV    |      reserare cubiculum. Meminerat Archombrotus, cum bis Meleandrum ad Radirobanem
 77  III,    XXIV    |       animi & suspicione crescente Archombrotus Libachanem reliquit & ad
 78  III,    XXIV    |         lectica detulerant. Timuit Archombrotus ne religiose omnia explorantem
 79  III,     XXV    |         digressis redibat ad litus Archombrotus cum non procul tentorio
 80  III,     XXV    |           gaudere se retulit, quod Archombrotus eadem secum sentiret. Iamdiu
 81  III,     XXV    |      errabant. Post haec vero quae Archombrotus detulerat nihil se dubitare
 82  III,     XXV    |              2. Forte fuit ut, cum Archombrotus pervenit ad Reges, Argenidi
 83  III,     XXV    |  cogitatione erravit.~ ~4. Interim Archombrotus, in quemque64 familiarium
 84  III,     XXV    |    Siculosque processerat, ibatque Archombrotus lecticam sub Radirobane
 85   IV,      II    |         sollicitudo. Inter ceteros Archombrotus atque Eurymedes perstringi
 86   IV,     III    |       deiectis foribus intraverant Archombrotus & Eurymedes multique eos
 87   IV,       V    |        Tremebat nimio ictus gaudio Archombrotus & quae toto sanguine quaesiisset,
 88   IV,       V    |         mari fatisque crediderim." Archombrotus, tanta benevolentia senis
 89   IV,       V    |  destinaret. Cum ergo discessisset Archombrotus, eam ad se accivit repetitisque
 90   IV,       V    |        novitas mitigetur, priusque Archombrotus audiatur procus esse quam
 91   IV,     XVI    |        mittendi causa haec fuerat. Archombrotus postquam ad nuptias Argenidis
 92    V,      II    |      Meleandrum: simul audire quod Archombrotus erat Hyanisbes filius; simul
 93    V,      IV    |           navigationem maturis cum Archombrotus salutaret Argenidem discessumque
 94    V,      IV    |           2. Sic apud se digerebat Archombrotus male sana consilia, interdumque
 95    V,       V    |       decreverat: si prius rediret Archombrotus quam de Poliarcho quicquam
 96    V,    VIII    |          habes? Quo satis interitu Archombrotus peribit? Solverem ab Africa
 97    V,      IX    |         mitti ad principem. Etenim Archombrotus, lembo praemisso qui eum
 98    V,      IX    |           quod nemo obstaret. Ipse Archombrotus, ut primum in arenam exsiluit,
 99    V,      IX    |            hanc procul conspicatus Archombrotus descendit ex equo, maioribusque
100    V,      IX    |        sceptrum tibi asseruerunt." Archombrotus tot beneficiorum magnitudine
101    V,      IX    |        diisque omnibus irascebatur Archombrotus, indignatus illi hosti se
102    V,      IX    |       offensi, quamquam ignari cur Archombrotus hostis esse meruisset, iam
103    V,       X    |        intellegam."~ ~7. Perplexus Archombrotus quaestionem hanc audivit,
104    V,       X    |           uti posse. Nam priusquam Archombrotus pedem in Siciliam penetraret,
105    V,       X    |        quibus familiarius utebatur Archombrotus. Impetrato inter eos colloquio,
106    V,     XII    |   Capitulum XII~ ~1. His perlectis Archombrotus porticum intravit, ad cuius
107    V,     XII    |     pretiosiorum deorum portendat. Archombrotus in eos intuitus, quia vilis
108    V,     XII    |     detraxerat. Quod ut a proximis Archombrotus intellexit: "Curabo vero,
109    V,     XII    |              3. Contemplatus omnia Archombrotus gaudensque difficillimae
110    V,     XII    |      Omnibus ad reditum comparatis Archombrotus, cum commodioribus locis
111    V,    XIII    |           devinctus Poliarcho suus Archombrotus vicissim ducente fortuna
112    V,     XIV    |              Hyanisbe accesserat & Archombrotus Aneroësto reperto deos faventes
113    V,     XIV    |        mediam Hyanisbem excipiunt; Archombrotus, proximus matri, praeibat.
114    V,     XIV    |     aspicerent. Rursus quod & ipse Archombrotus virtutibus famaque erat
115    V,      XV    |           proiecerunt. Tunc & ipse Archombrotus in praetoriam suam scapha
116    V,      XV    |           maria, pauloque interior Archombrotus navigavit; Poliarcho cursus
117    V,      XV    |       tamen quam cum Sicula classe Archombrotus pervenisset ad matrem discesserant
118    V,     XVI    |            confectae.~ ~4. At vero Archombrotus, tanquam Regem conventurus
119    V,     XVI    |        Namque ubi ad Paconiae oram Archombrotus Poliarcho suas copias coniunxit,
120    V,     XVI    |  Poliarchus Galliae Rex, inquit, & Archombrotus Sardiniae tuo in mari cum
121    V,     XVI    |         erit." Quaesiit postea cur Archombrotus Rex Sardiniae appellaretur &
122    V,     XVI    |           paterentur, Poliarchus & Archombrotus venirent, legati repetunt
123    V,    XVII    |            tribui. Cum vero & ipse Archombrotus evasit in equum, vix forma
124    V,   XVIII    |             porrigensque Meleandro Archombrotus litteras matris postulavit
125    V,   XVIII    |        quoque (ita mater iusserat) Archombrotus Meleandro simul cum litteris
126    V,   XVIII    |       Nihil amplius Poliarchus vel Archombrotus dubitabant quin aliquid
127    V,   XVIII    |        etiamque mirari qua ratione Archombrotus tam subito evasisset Argenidis
128    V,     XIX    |           Et ab Argenide quaerebat Archombrotus quid se agnito laetata potissimum
129    V,      XX    |        Galliae adiunget."~ ~2. Hic Archombrotus, uti convenerat, pacem patris