Liber,  Caput

  1  ded         |           Nunquam enim haec bella, hos casus, regnorumque discrimina, &
  2    I,       I|        quam in gloriam tuam, vidi. Hos quoque" (nam dum ipsa loquitur,
  3    I,       I|           autem simplici risu: "Ne hos putes, Poliarche, desperatione
  4    I,     III|          rei alterius suggessisset hos motus, nonnulla de Lycogene
  5    I,     III|           vis tempestatis libavit. Hos facile, ubi in hac Regia
  6    I,     III|          per populum procurari. Et hos ignes Angaros7 vocant. Qui
  7    I,     III|           erecta est. Neque temere hos ignes excitamus. Semel antea
  8    I,     III|     loquuntur, Timoclea hospitibus hos versus porrexit, quos amicitia
  9    I,       V|          necesse sit, aut cum ipso hos perire. Salutavit deinde
 10    I,       V|          ut faciles essent si quis hos vellet ab simulata compage
 11    I,     VII|          seduli cum minime velles. Hos matronae in Poliarchum studia
 12    I,    VIII|            in equis comitari; post hos peditum examen procedere.
 13    I,    VIII|            subito calore effundere hos versus furtimque deponere
 14    I,       X|       partem consensisse Lycogeni; hos servare praestaret, an desperatione
 15    I,       X|        ullove iudicio quidquid per hos tumultus actum est vindicare.~ ~
 16    I,     XII|           se asservari. Si placet, hos producam aptabimusque Poliarcho."~ ~
 17    I,     XII|     argumenti; iam iamque abiturus hos versus, quos ille legeret,
 18    I,    XIII|            maior annona est; neque hos nego ad aulas saepe accedere, &
 19    I,    XIII|     ingenii plerique accipiunt. Et hos quidem a sua laude non arceo.
 20    I,    XIII|         disceptamus.~ ~7. "Praeter hos ergo (ut aiebas) adhuc scio
 21    I,     XIV|      Archombroto, tamen Arsidam in hos prolixius sermones delapsum
 22    I,      XV|         non debere.~ ~4. Dum inter hos sermones sunt, interim aderat
 23    I,   XVIII|    proditas curis fregerunt? Inter hos ille, cuius sanctiones aureas
 24    I,     XIX|       Dunalbius modo notaverat. Et hos quidem dissitarum tumultus
 25    I,      XX|           nunc errabat.~ ~7. Inter hos animi motus decantata ter
 26    I,      XX|         tegebat Archombrotus. Ante hos ibant quorum magistratus
 27    I,      XX|           Regi processerit, in quo hos dolor, illos pudor incessit,
 28   II,      II|            Capitulum II~ ~1. Inter hos dies Argenis, ut erat imperatum,
 29   II,     III|            conficias. Sin abnuent, hos tu vero contumaces, nec
 30   II,     III|             in praetorianis partim hos esse, partim in Epeirctes
 31   II,       V|           ita ab uno scelerum ceno hos intactos, illos amisso decore
 32   II,       V|          quietem possunt pati, non hos puto ullis motibus sollicitandos.
 33   II,       V|         paresque maioribus futuri. Hos, cum licet, corrigi mehercule
 34   II,      VI|         opera, quem suo fulgore ad hos versus rapuerat.~ ~6. Dicite,
 35   II,    VIII|        servabat stipite natum.17~ ~Hos serva (si cura tui) ceu
 36   II,      IX|          Gelanorus deponere iussit hos metus: vivere servatum a
 37   II,      XI|           foeda licentia Faunis.~ ~Hos tibi sacramus lucos, haec
 38   II,     XII|           quotque opus est delige. Hos faxo laboris ne pigeat.
 39   II,     XIV|             Hisne tu scribes? Apud hos summa laudis tibi erit,
 40   II,      XV|        spolia, ut res erat, aiebat hos repertos codicillos; neque
 41   II,      XV|          sua vel proditione tuorum hos scivisse id munus Poliarcho
 42   II,      XV|        argui posse non contigit39. Hos id facinoris si admisisse
 43   II,    XVII|         satis intellegi quae astra hos infantibus affectus ingenerent.
 44   II,    XVII|             inquam, illa vis, quae hos casus illamque motura fortunam
 45   II,     XXI|            omina inveniebat. Auxit hos metus alacritas Regum quibus
 46   II,     XXI|    plurimis restet integer animus. Hos iam vultu, hos alacritate
 47   II,     XXI|     integer animus. Hos iam vultu, hos alacritate secerno, videoque
 48   II,    XXII|             ut audis nuntiari, dii hos ignes ex Aetna, supplicia
 49  III,       I|           ipso adstringitur. Inter hos nexus mutuo pondere ad terram
 50  III,      II|              Malim ego, carissime, hos fletus, haec incertae mentis
 51  III,      II|            corrumpere. Pulcherrima hos praemia brevis doloris ferre,
 52  III,     III|        futuri principis animum per hos iocos lacessisse. At non
 53  III,      IV|        assuescatque populus vereri hos motus & pati. Ita sibi ipsis &
 54  III,      IV|         simul cogitat, simul excit hos motus. An omnes habebo mea
 55  III,      IV|      publicis professus codicillis hos esse innocentes. Nam si
 56  III,      IV|           exigere. Cave autem dare hos reos precibus cognatorum,
 57  III,      IV|   utramlibet fortunam securi sint. Hos te maxime suspectos habere
 58  III,      IV|           quam te in illis. Quippe hos secum a te ali, a te pendere.
 59  III,      VI|            Capitulum VI~ ~1. Inter hos dies (quod Cleobulus ante
 60  III,      VI|         arcerentur.~ ~3. Cleobulus hos libellos se Regi traditurum
 61  III,      VI|         bello periêre, hi carcere, hos lictores immolaverunt publicae
 62  III,    VIII|      sollicitudinem suspiciebam ad hos cibos fratrem hortantis,
 63  III,      IX|          vero existimes frustra in hos sermones delapsam. Scies
 64  III,      IX|        pauciores octo suffecerint. Hos si deligere mavis, ocius
 65  III,      XI|        decoras~ ~Aucturae comites, hos implevêre recessus.~ ~O
 66  III,     XIV|         nesciant quod nemo praeter hos ignorat: qui mores, quae
 67  III,      XV|            sibi virgo gratulabatur hos eximios viros esse, quorum
 68  III,   XVIII|            amantes. Ut putas inter hos errantium motus risu furtivo
 69  III,    XVIX|         sede excipere.~ ~4. "Inter hos dies Poliarchus, ut promiserat,
 70  III,    XVIX|     colebatur, libentissime habuit hos honores. At ille (ô quanto
 71  III,    XVIX|        castigabam improbitatem per hos iocos errantium." Non tenuit
 72  III,    XXII|                Capitulum XXII~ ~1. Hos splendoris regii ludos a
 73  III,    XXII|       hominum (permitte sic vocari hos iurgiorum praeceptores)
 74  III,    XXII|   frustrantur. Articulatim & lente hos discerpunt qui semel perire
 75  III,    XXII|            consultissimi multi. Ad hos litigantium, quos placebit,
 76  III,   XXIII|            humus abdidit umbris.~ ~Hos inter nullae tantarum ad
 77  III,    XXIV|      posset. Sed miratus quid opus hos Sardos in pace & inter convivia
 78   IV,       I|            Spectabo deinde otiosus hos ludos fruarque hostium malis,
 79   IV,     III|         tantae culpae memoriam? Ut hos mitissimos faciam, at iubebunt
 80   IV,     III|      servanti meo nomine impera ut hos statim codicillos ferat
 81   IV,      IV|            diu sub signis fuerunt; hos posse ad octo milia conscribi.
 82   IV,     VII|            quod non longe a limine hos versus subeuntibus templum
 83   IV,    VIII|            mercatores commeabant & hos ipsos nostrarum seditionum
 84   IV,    VIII|      appellari te volo. Dii faxint hos maturus ulciscaris, qui
 85   IV,    XIII|             Quippe Commindorix sub hos motus urbem intravit aliquid
 86   IV,    XIII|     exoravit ut addito paene cantu hos paucos versus daret.~ ~11.
 87   IV,      XV|           naufragia tulissent. Per hos est cognitum illam Africae
 88   IV,     XVI|        adverso remigio naves circa hos fluctus sistemus." Statim
 89   IV,    XVII|            clypeorum. Paucos tamen hos esse Poliarchus dolebat.
 90   IV,   XVIII|        potestate exigendi tributi, hos ipsa conventus celebritas,
 91   IV,    XXII|           nolle se intra munimenta hos recipi. Nunquam alacrior
 92    V,       I|    Sardorum nomine Lixam venerunt. Hos vero Regina annuente Poliarchus
 93    V,      II|       muneris sui ignarus porrexit hos versus indignanti.~ ~7.
 94    V,       V|    exercitum adornat. Intra paucos hos dies videbis, Regina, ferventem
 95    V,      VI|            Capitulum VI~ ~1. Inter hos sermones in urbem pervenerant &
 96    V,     VII|           non placebat, vix dubius hos in se obsideri. Interiora
 97    V,     VII|           ô, an incolumi Arsida in hos posse iri existimas & nefarios
 98    V,      IX|            si tibi viles sunt quia hos nobis Poliarchus servavit,
 99    V,       X|  tractabiles iuvenum animi essent, hos in Siciliam dilato morbi
100    V,       X|         aut orationem obscuram aut hos omnino de Argenide sermones
101    V,     XII|           pompae regiae conspectu. Hos ergo religiosius veneratus
102    V,     XII|      laudari an traduci praestaret hos rigidae virtutis conditores.
103    V,    XIII|       captus erras, modestiae erit hos pacatius ludos movere. Sin
104    V,    XIII|       respondit si vera res esset, hos se pro parentibus habiturum
105    V,     XIV|       reliquit."~ ~2. Sic dolenter hos casus referenti non amplius
106    V,     XIV|          nisi certa deûm ope exuat hos affectus, nec fore constantem
107    V,     XVI| despexisset Archombrotum? Num ipsa hos motus excivisset a Gallia?
108    V,     XVI|    Argenidi Poliarchum.~ ~5. Inter hos motus relatum est Regi naves
109    V,    XVII|            aversatus est Meleander hos temere exsultantium ludos,
110    V,     XIX|          non esset habitura? Inter hos iocos vix quicquam negotiis