Liber,  Caput

  1  ded         |     successionem cupiditas inseri. Is autem vix octuenni tibi
  2    I,      II|   erroribus perfidiose imminentis. Is priscis Regibus suae stirpis
  3    I,      II|         defectio secuta est.~ ~5. "Is in titulum belli res publicas &
  4    I,      IV|      trementem non audebant. Neque is ratus quod afferebat coram
  5    I,      IV|         satisne compos animi esset is servus. Nec setius quam
  6    I,      VI|           rogavitque matronam quis is sonus & an illic perpetuus
  7    I,    VIII|            esset factum acciperet. Is posteaquam Gelanorum agnovit: "
  8    I,      XI|     adventantium lumine excitatum. Is posteaquam Arsidam vidit,
  9    I,     XII|           suspicione transmittere. Is impositum suo navigio Poliarchum
 10    I,     XII|           quas matrona promiserat. Is interim allatis a Timoclea
 11    I,      XV|            dominum esse constabat. Is communicato cum Timoclea
 12    I,      XV|          matrona paraverat ferens. Is ut solum Arsidam vidit,
 13    I,    XVII|            Heraleonti circumfusam. Is qui inter illos videbatur
 14    I,    XVII|         tristissimis aliquem risum is casus expresserat. Quippe
 15    I,    XVII|        quem Philippum appellabant. Is parum rogatus intemperiem
 16    I,     XIX|           ad Poliarchum descendit. Is mora & aegritudine aeger
 17    I,      XX|            Regem digreditur. Neque is minus sententiam laudavit
 18    I,      XX|         templum producta est.~ ~2. Is autem sacrorum ordo erat
 19    I,      XX|          diceres quam peccasse; ut is dies haud poenitendus Regi
 20   II,      IV|         meditatum facinus adornat. Is ad praecipua oppida non
 21   II,       V|         illo sereno omnia pendent. Is autem si non tam odio quam
 22   II,      VI|    intactae diu ferae impleverant. Is destinata insidiis die illuc
 23   II,     VII|            hoc munere repeteretur. Is autem ad omnis flagitii
 24   II,     VII|       hortante etiam Oloodemo (nam is forte tunc aderat), in hunc
 25   II,    VIII|          consiliis iret ad Regiam. Is ergo a Lycogene profectus,
 26   II,       X|      crederent adhuc incerti. Erat is autem quem Lycogenes ad
 27   II,      XI|          ita natas admoverant. Ubi is labor duodecim pedes in
 28   II,      XI|         onere iubis ferebant.~ ~6. Is vero ut in conspectu fuit,
 29   II,     XII|           genere hospiti defuturi. Is ab illis inter sermonum
 30   II,    XIII|    purpuram ex virtute gestaverat. Is saepe Antenorii causa commeabat
 31   II,     XIV|            Sic effatus, ne periret is calor quem dii eius animo
 32   II,      XV|           a Gelanoro audituram ubi is esset, ut valeret, quid
 33   II,     XVI|  spirantibus haruspex admotus est. Is, cum integerrimum iecur
 34   II,    XVII|           revera ut suam iactaret. Is tunc in Sicilia erat, &
 35   II,    XVII|        eiusmodi siderum fide.) Cum is ergo laudaret vix imparem43
 36   II,    XVII|         oraculi Chaldaeum accivit. Is mercedis spe plenus iamque
 37   II,    XVII|      vultis) ex modo quo astra dum is nasceretur inter se erant
 38   II,    XVII|           furto paropsis pretiosa. Is cui suppellex credebatur
 39   II,      XX|     gratias agente Meleandro, quod is se adiutum voluisset, ille
 40   II,     XXI|            praesidium secuti sunt. Is confecto plus medio campo
 41  III,      IV|         niti consulebat Cleobulum. Is nihil dubitabat de deditione
 42  III,     VII|          Ea Regi nuntiabantur. Sed is Siciliae erat status --
 43  III,    VIII|        unus vir in comitatu esset. Is operto capite sequebatur
 44  III,    VIII|    Treutacommilcondorus vocabatur. Is decedens me quidem iam adultam,
 45  III,      XI|         excesserat e cubiculo. Cum is tamen venienti obviam isset,
 46  III,      XI|            afflictim te deperit, & is furor nisi magna ruina premi
 47  III,     XII|       acerbissimae rei. Maior erat is motus affectibus quibus
 48  III,    XIII|        expectanda vespera erat, ut is extra discrimen duci posset
 49  III,      XV|       posse mutari. Dic iterum: Tu is es Poliarchus? Tu in Siciliam
 50  III,      XV|           fletus, reputansque quam is igitur procul, quam subito
 51  III,   XVIII|       plerique eadem vesania, quod is finxerat, somniove conceperat
 52  III,   XVIII|   verissimae fuisse virtutis, quod is apud se tot dies46 modestiam
 53  III,      XX|           in sella alia acquievit. Is vero spe quam anus fecerat
 54  III,      XX|   cogitationes subiêre verentem ne is amor in iurgia desineret,
 55  III,     XXI|           illum convivia, ut neque is dubitaret se eius fidei
 56  III,    XXII|            accipere quoties dabat. Is igitur & saepe Syracusanos
 57  III,    XXII|           alia lite quaerenda sit. Is vero cui successerit, advocationis
 58  III,   XXIII|            mimum agressus est quem is tantopere curabat, & tanquam
 59  III,     XXV|    accersitum procurrerant, venit. Is, pollice virginis propemodum
 60   IV,     III|          quae praeconem revehebat. Is adhuc plenus metu quae ab
 61   IV,     III|       noctem densaverant. Ne tamen is discessus fingeretur, mox
 62   IV,      IV|           ad gerendam rempublicam. Is igitur ita disserente Eurymede
 63   IV,      VI|            est quam Ararim dicunt. Is alteri, cui Rhodanus nomen,
 64   IV,    VIII|      intempestive cessare remigia. Is itaque sacerdoti & operae &
 65   IV,    VIII|         rerum, sed ne Gobryas quid is sciret nesciretve interrogando
 66   IV,    VIII|         narrabas fuisse Lycogenem. Is sub sene Britomande utcunque
 67   IV,    VIII|           corporis errante natura. Is nihil se praeterea scire
 68   IV,      IX|        nulla verba adhibuit quibus is sciret vel Reginam eam esse
 69   IV,       X|     neglecta eum habere concupiit. Is maioribus quam pro aetate
 70   IV,       X|           similiorem secum iturum. Is vultu tanta clade non deiecto,
 71   IV,    XIII|      aliquid accessisse videbatur. Is iterum donativo in crastinum
 72   IV,    XIII|        contionem a Rege provocari. Is ut in venatico habitu erat,
 73   IV,     XVI|         emdash;erat ipsa Hyanisbe! Is vero inter suos Hyempsal
 74   IV,    XVII| percunctatus est ubi ergo terrarum is degeret. Quem postquam intellexit
 75   IV,   XVIII|           in aerarium conferat, at is princeps (ut de Erisichthonis
 76   IV,   XVIII|            opportune tunc incidit. Is dies, quamquam tanto in
 77   IV,     XIX|         foedera despexerat. Sed an is ipse esset, haud immerito
 78   IV,     XXI|        plus quam patriae flagrans. Is herum insanire in tam properae
 79    V,       I|    communem orationem mandaverant. Is convenientissimo sermone
 80    V,       I|           iacentem, nunc verita ne is defecisset & anxie legens
 81    V,       I|          sanguinem mitti iusserat. Is fasciam quae circa gravissimum
 82    V,      II|            festinatio, instructis. Is enim litteras matris per
 83    V,      II|        Radirobani Argenis favebat; is illi placebat hoc in Africam
 84    V,      IV|   miserrimam virginem torsit, quod is necdum sentiret se despici &
 85    V,       V|    tempestatis in me inciderat. Et is quidem per Libyae oras tuum
 86    V,     VII|       Argenidis commissae. Prorsus is erat qui domestica mercenarii
 87    V,     VII|            proficisci." O fortuna! Is ipse Phorbas erat, qui cum
 88    V,     VII|        acuente metuendi solertiam. Is perpetrato scelere adhuc
 89    V,     VII|         Arsidae amicis sum, ô Rex. Is ad te Sicilia proficiscens
 90    V,     VII|           insidias locus capit. Si is quem miseris praeter se
 91    V,    VIII|          indecenti cura exquirere. Is per aegritudinem animi excussa
 92    V,    VIII|          noluit me perire. Sed ubi is est?" "Hominem non vidi,
 93    V,      IX|       Reginam cum filio adfuturam. Is nisi morbo prohiberetur
 94    V,      IX|      sanguine non abibit hic dies. Is ergo Hyanisbes filius erat?
 95    V,       X|         parare discessum ab regia. Is enim postquam aemuli conspectu
 96    V,       X|           hoc a te audire, hospes? Is enim dicere negat. An tu
 97    V,      XI|            numinibus populo erant. Is rumor de sacrilegio Radirobanis &
 98    V,    XIII|    Archombroto ad Hyanisbem venit. Is quippe hominum tumultu excitus
 99    V,     XIV| praestitisse Archombrotum, quantum is ipsi Radirobanis morte.
100    V,     XIV|         abiret; bene cessisse quod is regno suo potiebatur, quem
101    V,     XVI|           ex foedere opperiri. Nam is sensim classe divisa lato
102    V,     XVI|       fatis cessisset Hyanisbe. Et is quidem laetior erat spe
103    V,   XVIII|           colloqueretur Eurymedi? (Is enim officii causa paulatim
104    V,     XIX|            ab hostibus tutus. Unde is ardor quaeve initia ad tantae
105    V,      XX|            nubenti filiae luceret, is Timocleae honos, Poliarchi &