Liber,  Caput

  1    I,       I|    priorque locutus Poliarcho: "Si dii voluissent, vir fortissime,
  2    I,     III|    aggressi hoc modo quaererentur. Dii faxint ne nunc causa tristiori &
  3    I,     III|        Erycina, Ceresque,~ ~Vosque Dii indigenae, quaeque hospita
  4    I,      IV|           in caelum: "Vos, inquit, Dii Siciliae, & quotquot praeterea
  5    I,      IV|       invidiosa calamitas, date, ô Dii, saltem ut Regi populoque
  6    I,      XI|           accipiam." Tum Arsidas: "Dii, inquit, in praesens silentium
  7    I,      XI|         nam quamvis praesentissimi dii sunt, tamen nec usquequaque
  8    I,     XII|           illa fleat incolumem. Si dii exitum praestiterunt, in
  9    I,     XIV|         curabant sciebantve. Et ni dii obstitissent, non erraverat
 10    I,     XIV|            incondito tumultu (quod dii nefas averterent) indigne
 11    I,     XVI|      Solatio erit, si nos perditos dii volunt, nihil omisisse virtutis
 12    I,     XIX|          subduces, primum praemium dii consciusque virtutis animus
 13    I,      XX|      firmantibus pacem -- pacem, ô dii, quam sanxerunt Poliarchi
 14   II,       V|     accitis. Quod si ista meliores dii avertent, at iam quanta
 15   II,       V| labefactatur vulgus, ut primum qui dii aut qua ratione colendi
 16   II,      VI|        meam spem indulgeo. Numquam dii tanta praemia tam faciles
 17   II,    VIII|    mendacio Regi fuisse illusurum? Dii dent meliora. Sed quantum
 18   II,    VIII|           ordine enarravit: "Si me dii amant, inquit, in ambobus
 19   II,      IX|         sequeretur. Sed supra spem dii faverunt, arenisque circumvallantibus
 20   II,       X|            Profectionem in Galliam dii turbare ac differre videbantur;
 21   II,     XIV|    agnoscunt irreligiosissima arma dii toties neglecti, non utilitatem
 22   II,     XIV|           Nescioquo grandi tumultu dii animum meum implent abominari
 23   II,     XIV|           ne periret is calor quem dii eius animo ad scribendum
 24   II,      XV|         caeci~ ~In peiora ruunt. O dii! tot fervere Martem~ ~Caedibus, &
 25   II,    XVII|         vita maneat vel quem finem dii statuerint. Tertio non satis
 26   II,   XVIII|         lacrimis temperans: "Nihil dii reliquum fecerunt, Gelanore,
 27   II,   XVIII|         potissimum vinceretur. Sin dii parabant tristiora, tegeret
 28   II,      XX|     praedam vocate prope emeritos. Dii omnes, quo gratior esset
 29   II,    XXII|        ulterius explorandi id quod dii obtulerant, sentibusque
 30   II,    XXII|            Sed, ut audis nuntiari, dii hos ignes ex Aetna, supplicia
 31  III,       I|        Archombrotus, commilitones. Dii bene quod Patroclo felicior
 32  III,      II|            Quasi ille in fidem vel dii in illum, ut aequi sunt,
 33  III,     III|            adhibitique iureiurando dii se in Sicilia sui generis
 34  III,      IV|         iniquam fore causam & quam dii hominesque non probent,
 35  III,      IV|     quicquid ad terrorem exterorum dii Siciliae nostrae tribuerant.
 36  III,      VI|       hereditate, foederibus in te dii retulerunt, ea felicitate
 37  III,      VI|        immolaverunt publicae paci. Dii melius quam nostrorum patriciorum
 38  III,     VII|         fuit, cum sic exorsa est. "Dii tibi virilis sexus prolem
 39  III,    VIII|          frater dulcissime, quem ô Dii! mea clade servassint ultorem
 40  III,      IX|          domesticis turbis quietem dii dabunt, faxo patruus non
 41  III,     XII|           familia esse ac: "Utinam dii, inquit, huius venationis
 42  III,     XIV|          quam qui populum informat dii dedissent, quotusquisque
 43  III,      XV|         Poliarchi erit Argenis. Si dii sinent ut felicibus hymenaeis
 44  III,   XVIII|            illa sit in tranquillo. Dii boni! Ne in latronum insidias
 45  III,    XVIX|              inquiebam. " 'Ea est. Dii deaeque, tot lepores, tam
 46  III,    XVIX|          ausa sic loqui: " 'Testes dii, quos omnes, Poliarche,
 47  III,    XVIX|         exigere. Sint ergo conscii dii -- & tu quoque Selenissa --
 48  III,    XVIX|           me illis committerem: " 'Dii, inquam, aspirent cogitationibus
 49  III,     XXI|           habet classem & ex raptu dii quoque sibi uxores invenerunt.
 50  III,    XXII|       paria ausuros plusquam omnes dii possint. Illud praeterea
 51  III,   XXIII|       regnorum insignia, de quibus dii certabant, in succincta
 52  III,   XXIII|     convenientibus modis saltavit. Dii quidem caelestes hilarius;
 53  III,   XXIII| virginumque saltavissent, duodecim dii novo tripudio epilogum dedêre.
 54   IV,       I|           placuisse confiteor. Sed dii Sardiniam iuverunt, quod
 55   IV,      II|      vocata es. Dic libere, ita te dii ament. Dic priusquam per
 56   IV,     III|             emdash;quae mora quive dii ex dominorum meorum mentibus
 57   IV,      IV|       tumultus, peccandi licentia? Dii hostibus tam enorme exitium!
 58   IV,       V|       Facio, refert illa, neque si dii adiuvant, te quicquam in
 59   IV,       V|       victam navem deducet. Testes dii quam libenter nunc mortem
 60   IV,       V|          Ille autem malo omine, si dii quidem boni sunt, in Sardiniam
 61   IV,       V|      pectori voles aut etiam, quod dii faxint, cum Manibus maiorum
 62   IV,     VII|   incitatus postera die iter, quod dii bene verterent, exorsus
 63   IV,     VII|        Fortunam ergo scire quid te dii mulctaturi sint, quid etiam
 64   IV,    VIII|       oracula, si qua sors, si qui dii viam monstrarent ad Commindorigis
 65   IV,    VIII|          in cubiculum admissae. Et dii faverunt. Timandra marem
 66   IV,    VIII|     agnoscere.' Ad haec mulier: " 'Dii, Regina, quos invocas effecêre
 67   IV,    VIII|          nomine appellari te volo. Dii faxint hos maturus ulciscaris,
 68   IV,       X|            utraque manu pectus. " 'Dii, inquit, nos perditos, ô
 69   IV,       X|           contemplatione haereo, & dii nescioquid animo meo grande
 70   IV,       X|       Nihil, inquam, ô puer, in te dii peccavêre, neque fatis ingratus
 71   IV,      XI|        animi insolentem laetitiam. Dii arcana vi somnii ita me
 72   IV,      XI|        fuit aut si quid simplicius dii significant, vita hodie
 73   IV,    XIII|         fidissima coniunx, inimici dii agunt, ut hanc stirpem repudiem
 74   IV,   XIIII|    sexennio Astioriste minor. Hanc dii volunt incolumem; specie
 75   IV,   XVIII|        accenderem & illi placarem. Dii praeterea obstant ne hunc
 76   IV,     XIX|            properantibus visi sunt dii intercedere. Quippe ea nubium
 77   IV,     XXI|        mercedem nostra omnium fata dii prodegerint."~ ~4. Uno deinde
 78    V,       I|          esse debere, nisi forte & dii, quos illi toties appellabant,
 79    V,       I|        turbatum est? Sive sospitem dii me facient, brevi ulciscar
 80    V,      IV|            An sic intellegendum ut dii interdicerent reditum, prosperis
 81    V,      IV|            obstitura mors viderint dii. Certe nec de mortuo quicquam
 82    V,       V|     Etiamsi praetoriam navim (quod dii non siverint) tempestas
 83    V,    VIII|     litterarum ad eum detulisset. "Dii bene, ô Arsida, inquit Rex,
 84    V,       X|      Regina lacrimas praemittens: "Dii sunt testes, ait, me nec
 85    V,     XII|            quid tale cupiamus. Ita dii nobis humilitatem, vobis
 86    V,     XII|        huius asperitatis utilitas. Dii sunt soli qui arcano sermone
 87    V,    XIII|         quod amici, sed propemodum dii merentur. Haec verba Regina
 88    V,     XIV|     imperes, ut teneas Aneroëstum? Dii boni! Sed quo pignore affirmatis
 89    V,     XIV|          Nunc & paternum imperium (dii enim meum nuper parentem
 90    V,     XIV|          in Regibus putatur, quasi dii quam ipsis imposuêre mortalium
 91    V,     XIV|      nostrae philosophiae dedendi. Dii enim hoc beneficium magis
 92    V,     XIV|           Magna est provincia quam dii illis destinant, quos sorte
 93    V,     XIV|      fortunam. Tanti heredis, quem dii sponte tribuerunt, auspicium
 94    V,     XIV|        iter ne desere, ô Pater. Te dii verebuntur. Seu mari seu
 95    V,      XV|            Cumulaverunt beneficium dii ut Poliarchi maxime ferro
 96    V,     XVI|            ignarus quid molirentur dii, ne eum qui sibi e duobus
 97    V,     XIX|        aurium voluptatem commentis dii hunc contextum rerum dedissent!
 98    V,     XIX|           Vale, & felicitate, quam dii faciunt, senium tuum oblecta.~ ~
 99    V,      XX|            omnes hanc legem. Sed & dii fecerunt ne opus sit ab
100    V,      XX|         feret. Quicquid optabitis, dii vota praevenient. Ac ne