Liber,  Caput

 1  ded         |        effecisti, ut omnes dubitent plus fuerit in fortitudine an
 2  ded         |            voluptate, non his tamen plus iusto indulgens, passus
 3    I,       I|            te primum opportune, nec plus forsitan in illius salutem
 4    I,      II|         severitate acrem. Indulgere plus iusto venatui, in cuius
 5    I,     III|           Nam &, inquit Poliarchus, plus iam anno in Sicilia vixi &
 6    I,      IV|            Poliarchum eum esse, qui plus anno in Sicilia hospes,
 7    I,      VI|        utilitatis larva contegitur, plus insani tumoris tamen habet
 8    I,      VI|      quicquid in aquis laudamus, eo plus Archombrotum rapuerunt,
 9    I,     VII|      commode ad hanc fraudem Himera plus iusto abundabat). "Addam,
10    I,     VII|          illinc intellegas quod non plus de vita quam de mortis decore
11    I,       X|        haesit, in quo fons erat non plus aquis notabilis quam arte
12    I,       X|             Hei mihi! Ne se hominem plus vulnere senserit esse,~ ~
13    I,       X|           Non dissimulabo, Argenis. Plus inter has voces timui quam
14    I,    XIII|           dubitaturos certe an Regi plus debeant an illis per quos
15    I,    XVII|     iniquissima ratione transferri. Plus sex menses sunt, ex quo
16    I,      XX|        inter mutos dolores attonita plus illos suis malis quam votis
17   II,      II|              Lacus erat passuum non plus mille in ambitu, placidis
18   II,     III|          facinore quam de Poliarcho plus meruit. Quod si tamen deliquit,
19   II,       V|            perbenigne uteretur. Nam plus illos (ut res Siciliae erant)
20   II,     VII|    insectatus, Meleandro utinam non plus aequo tribuisses. Sed omitto
21   II,    VIII|           alma manet. Meleagria non plus~ ~Mater in ambusto servabat
22   II,     XIV|    credideris exscribas! Et si quid plus quam populus in eius vita
23   II,     XIV|     instituat? Immo quia amicus es, plus fidei invenies supraque
24   II,      XV|            ut reipublicae dicerent; plus illos oratione sua & perculsae
25   II,      XV|            Timide ergo pauca & illa plus in Regem quam pro se locuti
26   II,      XV|            quorum alii vili audacia plus iusto lacessebant perculsos;
27   II,     XVI|      pervagabatur Siciliam, tanquam plus fati atque amentiae quam
28   II,    XVII|              per quem & Rex in spem plus quam oraculi Chaldaeum accivit.
29   II,    XVII|       premam, ô Rex, qui in te sibi plus iuris facit quam ea ipsa,
30   II,   XVIII|             tamen Regi se loqui nec plus sibi in expedito esse verba
31   II,     XIX|             concedere. Quo permisso plus pavoris militibus Meleandri
32   II,     XXI|            secuti sunt. Is confecto plus medio campo longe a ceteris
33   II,     XXI|     expectabant revertitur. Milites plus viginti illas voces acceperant,
34   II,     XXI|        alacritate secerno, videoque plus indignatione vestri erroris
35   II,    XXII|            vatum adulatio ostendit. Plus inde stuporis Radirobani
36  III,       I|            eo aliquam belli partem. Plus duodecim armatorum milibus
37  III,       I|        sortem~ ~Pectora! Et emissae plus quam mortalibus hastae!)~ ~
38  III,       I| praestiterat editaeque fortitudinis plus iusto erat memor, inter
39  III,      II|             gereretur admonuit? Aut plus apud te odium patris quam
40  III,      IV|             sunt, vestri cives, qui plus quam externis tumultibus
41  III,      IV|           credas. Cogita quam saepe plus vanitatis & minarum hi turbines
42  III,      IV|          infamiam an perniciem haec plus creent, ipse existima. Vis
43  III,      IV|           cum virtutes ac vitia non plus ex merito aestimentur quam
44  III,      IV|       ratione subduces, te an illos plus iuveris nondum intellego.
45  III,       V|         potuisti. Sed scis coniugia plus animorum quam corporum foedere
46  III,       V|    remittere donatori iuberetur hoc plus quam simplicis liberalitatis
47  III,       V|     utiliorem mihi sensi quam illum plus anno familiarem Argenidi.
48  III,      VI|             inquit, an Hyperephanii plus minusve Siculos esse se
49  III,      VI|          fascium spem illis facias, plus nomina quam imperia esse
50  III,    VIII|     repugnantis genibus illapsa: " 'Plus tibi, inquit, hic dies,
51  III,      IX|             autem cui tua calamitas plus doleat. Sed quod oras praestare
52  III,      IX|        Deperibam Theocrinem, & utra plus ab ea amaretur mihi cum
53  III,      IX|             quoque versus & masculi plus quam qui fidibus canerentur.
54  III,      XV|         plangebat pectus immeritum, plus mala Poliarchi quam sua
55  III,    XVIX|          honores. At ille (ô quanto plus est suo quemque quam alieno
56  III,      XX|          tanquam hospitalibus armis plus iusto Siciliam & Argenidem
57  III,     XXI|      comitatus corporisque custodia plus quam sexcentorum hominum
58  III,    XXII|         situ antiquo tribunalia non plus anno ultionem noxiorum differant
59   IV,     III|         hostis; superbissimum Regem plus despectu quam eiusmodi ultione
60   IV,     III|             in hostem saeviret? Iam plus iusto indultum praecipiti
61   IV,      IV|      egregios viros & qui annos non plus ex fastis quam stipendiis
62   IV,      IV|             inveterato affectu, non plus militum quam familiarium
63   IV,       V|             eum litteris maturaret. Plus uno mense erat ex quo ille
64   IV,       V|             absum, Poliarche, forte plus tamen ipso te scio quid
65   IV,      VI|         fidissimo viro, si vivemus, plus a nobis praemii erit quam
66   IV,      VI|           vel huc ad nos venientem. Plus hodie audies ex me quam
67   IV,     VII|              ideo caecam fingunt, & plus vitii numini quod colunt
68   IV,    VIII|              cui satis haud dixerim plus ornamenti pudor muliebris
69   IV,       X|              dubitante Gobrya utrum plus Arsidas scire an narrare
70   IV,     XII|      Capitulum XII~ ~1. "Haud multo plus sedecim annis vixerat, cum
71   IV,     XII|          strenuo homine excitandum; plus regnum Commindorigi debiturum
72   IV,    XIII|        Superis colemus omnes?~ ~Cui plus floribus intumescet ara?~ ~
73   IV,   XIIII|         refectura.~ ~4. "Haud multo plus anno Astioristes abfuerat,
74   IV,     XVI|          fulgeret. At illa fortunam plus quam se peccasse referebat
75   IV,     XIX|          fuit. Quo probatum est non plus corporum vires in proeliis
76   IV,     XXI|           habitus & caritate domini plus quam patriae flagrans. Is
77   IV,     XXI|             est ut terrore minisque plus quam vulneribus certarent,
78   IV,    XXII|        quidem illa verba&emdash;sed plus vultus dicentis&emdash;permoverant.
79   IV,    XXII|             nec validi erant ictus. Plus animi tamen & sanguinis
80    V,      II|            discrimine moveri debeo, plus tamen abominor ipsum matris
81    V,      IV|            sanctiorem patriam & cui plus deberet illam videri, quae
82    V,       V|       portum recipiatur, non isthic plus biduo haesura, intra quod
83    V,     VII|             noverat & verebatur, ne plus illae turbarum, plus in
84    V,     VII|             ne plus illae turbarum, plus in eum exploratorum cierent
85    V,     VII|              ornatamque fabulam non plus verbis quam gestu & fronte
86    V,    VIII|           quidem ex morbo sed multo plus indignatione & maestitia
87    V,    VIII|             ex quo eam accepi, mihi plus doluit quam forsitan tibi."
88    V,       X|          utinam abesset, mihi forte plus mali suo adventu allaturus
89    V,       X|         ipsa advocat subridensque: "Plus, inquit, mihi Rex vester
90    V,      XI|          uteretur numinibus non uno plus mense abfuturum sponte ab
91    V,     XII|       quisque officiis colimus. Qui plus ingenio & animi luce valent,
92    V,     XIV|         sagacius fecerit adeo famae plus comparat, ut vel ex istis
93    V,     XIV|             in disciplina auguror & plus mali invecturum nostros
94    V,     XIV|           rationem possum inire cui plus timeam, deos veneror ut
95    V,     XIX|         applicuerant scalas, quibus plus iusto oneratis haud paucae
96    V,      XX|      ignobilem commendaret, annorum plus minus viginti. Si solida