Liber,  Caput

 1    I,       I|     illius exanimata ora ludebat, maxime quod in latera atque tergum
 2    I,      II|          sua bonitate, quae dotes maxime in eo enituerunt, ex quo
 3    I,      II|          eum est invectus. Animos maxime dabat, quod Rex filiae,
 4    I,     III|      Dunalbius. Quorum nunc opera maxime Rex est usus, ne indecore
 5    I,     III|         instituto utilitas abest, maxime cum hostium classis furtim
 6    I,      IV|   obriguisse. Tandem Timoclea, ut maxime subitis consiliis mulier
 7    I,       V|            Post acceptam iniuriam maxime interest me celari. Dignitatis
 8    I,     VII|      inimicos; iturum se attonito maxime similem, & si quis ex ignotis
 9    I,     VII|        Arsidam, cui inter Siculos maxime fidem habebat, rem ut erat
10    I,       X|          Heracleam teneret. Idque maxime cavi, ne praesidii specie
11    I,     XIV|     Siculi viverent & quae studia maxime vigerent in regia. Nam &
12    I,   XVIII|         Praeterea omnium oculos & maxime Nicopompi in se videbat
13    I,   XVIII|         putes optimum quemque aut maxime ad regnandum idoneum per
14    I,     XIX|   argumenta iactari non placebat. Maxime de Peranhylaeo & Derefico
15    I,     XIX|           mutata sententia auctor maxime fuit ad Argenidem eundi.
16    I,      XX|      putas sensurum hanc fraudem? Maxime cum mutuis suspicionibus
17    I,      XX|        felicissimi ingenii & tunc maxime concitati, coepit orationem
18    I,      XX|      profudit, mutata in eiulatus maxime implevit speciem divino
19    I,      XX|         minime consulebantur, sed maxime eminebat vox Fetialem vocantium.
20   II,       V|         aliquo usu, commendatione maxime Regis, coeperat familiaris
21   II,     VII|       forte tunc aderat), in hunc maxime sensum rescripsit: nihil
22   II,    VIII|         sedulo quae in rem erant, maxime ex Eurymedis mente, instruxit.
23   II,       X|           sive in falso doliturum maxime Regi vel de infamia inutilis
24   II,    XIII|           esse in aula inciperet, maxime multorum poetarum carminibus,
25   II,      XV|             Poliarchus salvere te maxime iubet, ô Rex, & has litteras
26   II,      XV|           Eristhenem, quos perire maxime interest, occultis quidem
27   II,      XV|         Eristhenem cadere; nec si maxime caderet, se conscium esse.
28   II,     XIX|     pessimum in Reges exemplum -- maxime hospes! -- ferre non potuit."
29   II,      XX|           pectus, hi lacerti, sed maxime amor parem fecisset. At
30   II,     XXI|        illius partes obstinavêre, maxime qui conscii sibi erant praeter
31   II,    XXII|           omen etiam excepit quod maxime vatibus placuerat. Cum enim
32   II,    XXII|        sermonibus vacabat, Sardis maxime circumfusus laetusque de
33   II,    XXII|         aetas involvit, nisi quod maxime insederunt Aetnaeos & Leontinos
34   II,    XXII|     Cyclopibus fuisse non ambigo, maxime cum ad hanc paene mensuram
35   II,    XXII|           Ita saxis, cineribus, & maxime flammis non tantum armenta
36  III,       I|         spem victoriae exercitus, maxime in necessaria fortitudine
37  III,       I|     accenso per tentoria tumultu, maxime a somno aut vino venientes
38  III,     III|           egit apud Regem, auctor maxime ut revocaretur. Facile efficiam
39  III,      IV|      fortunam securi sint. Hos te maxime suspectos habere aequum
40  III,       V|           auxilio mentionem, quod maxime apud senem valiturum sperabat.~ ~
41  III,       V|        possunt velle quod nolint. Maxime sors regalis, in quam gnata
42  III,      VI|        esse principibus! Sed tunc maxime, cum videri & veluti prodire
43  III,      VI|         propius damnat vel colit. Maxime nobilium stirpes adeo eiusmodi
44  III,     VII|          erat iniucunda solitudo, maxime inter initia dum fatigatos
45  III,    VIII|         tuae virtutis, cui fidit, maxime meruit a te iuvari. Ea est
46  III,    VIII|    imbecillitatem meam aut viduam maxime matrem. Et illo inter fictas
47  III,     XII|          subinde tamen ostenderet maxime intutum Poliarcho provocatae
48  III,    XXII|        donare decreverat. Ea vero maxime erant ne redemptoribus portoriorum
49  III,    XXII|         commendaverat Regi & tunc maxime super his fori & iudiciorum
50  III,   XXIII|   libertate mitigatum sui puduit, maxime postquam indignatus Rex
51   IV,     III|    certissimis signis & quibusdam maxime litteris, quarum fides efficiet
52   IV,     III| intellegere potui, palam est quod maxime deliqui: Radirobanes meis
53   IV,     III|          erat indecora cunctatio, maxime cum prior provocavisset.
54   IV,      IV|       plerisque periculi remediis maxime armatorum frequentiam pono.
55   IV,      IV|     potentiae vindices amant, sed maxime quia plerumque sub illis
56   IV,      VI|       tamen commodior suppetebat, maxime quia omnium foederum erat
57   IV,    VIII|       respondit; captum hominem & maxime innocentem nullius conspectum
58   IV,    VIII|     pietatis parte plurimis erat, maxime postquam regnandi cupiditate
59   IV,    VIII|       identidem admoniti, ut quam maxime suspiciones vitarent."~ ~
60   IV,    XIII|       comitabantur nostris sparis maxime armati. Iamque ad sublimem
61   IV,    XIII|         esse imperium. Sed omnium maxime pietas instabat ut repertos
62   IV,   XIIII|       Siciliae incoluntur, & ille maxime Graecas urbes obivit, dic
63   IV,      XV|        destinari, sed vago & quas maxime terras vellet ignaro pererrandos
64   IV,   XVIII|       tributa. Nescis enim quibus maxime Regibus apud populum sit
65   IV,     XIX|          de Rege meminerat. Ac ut maxime Rex esset, unde tunc ille
66   IV,     XIX|           vesaniam abstulit. Equi maxime consternati nec ferentes
67   IV,     XIX|           latere urbs erat Sardis maxime aversa, ad ipsa moenia pertingebat
68   IV,      XX|         renuntiare oporteret. Sed maxime militum vulgus, sive cura &
69    V,       I| sciebatque praeterea praesentibus maxime nec diu libratis beneficiis
70    V,      II| expeditionis specie. Ceterum sibi maxime uni omnia Regem familiarissime
71    V,     III|    dicentis, subitam efformamus & maxime efficacem in mentibus imaginem
72    V,      IV|      argumenta congerentem urebat maxime Poliarchi memoria, de quo,
73    V,    VIII|        Tum Arsidas: "Et hoc in ea maxime acerbum mihi, Rex, fuit
74    V,    VIII|          negotii moles, quod tunc maxime vertebatur, non est passa
75    V,    VIII|   discessu Poliarchi contigerant. Maxime loquebatur de institutis
76    V,       X|          morbi remedio mittendos, maxime quod in Meleandri consensu
77    V,       X|           inquit, silentium tuum, maxime cum nec pudenda aut te indigna
78    V,    XIII|     arctam in semitam, qua devius maxime lucus erat, coniicere moliebatur,
79    V,     XIV|   dicentem nemo immotus audierat, maxime ubi Crestor manu illius
80    V,     XIV| praemiisque invitat ad peccandum? Maxime cum ea occurrunt, in quibus
81    V,     XIV|        arbitrium amisi. Sed hodie maxime visi sunt hanc mihi quam
82    V,     XIV|       gratiam mores valebant tunc maxime cum eum Regem aspicerent.
83    V,     XIV|           saepe mortales&emdash;& maxime iuvenes&emdash;ad salutem
84    V,     XIV|      quidem & iuvenum, sed deorum maxime causa, hanc provinciam curaturum
85    V,      XV|        cum utrumque esset intutum maxime redire placuisset, non alia
86    V,      XV|            felicitatem Hyanisbes, maxime tamen haerebat in nomine
87    V,      XV|       beneficium dii ut Poliarchi maxime ferro poenas dederit." Inter
88    V,      XV|        longiori oratione exposuit maxime in Poliarchi laudibus haerens:
89    V,     XVI|           instructus Poliarchus & maxime de Argenide laetus e vestigio
90    V,     XVI|          percunctatus est, verbis maxime humanitati & laetitiae accommodatis.
91    V,   XVIII|   Archombroto irasci, ô hospes, ô maxime Regum, & quod utroque praestantius
92    V,      XX|    Poliarchum intuitus: "Te vero, maxime Regum, inquit, quo nomine